| Komponist | Musikbezeichnung | Rolle(n) | DEUTSCH | DUTCH |
| © www.Ellenberger.institute | ||||
| https://zauberinsel.doctorsdome.events | ||||
| Original und digitale Bereitstellung: | ||||
| Staats- und Universitätsbibliothek Hamburg Carl von Ossietzky | ||||
| Die Musik vom K.K. Kapellmeister Weigl. | ||||
| Gedruckt bey Diedrich Meier. | ||||
| Astromonte | Halbgott | |||
| Genius | ||||
| Eutifronte | ||||
| Sadik | Oberpriester | |||
| Nadir | sein Ziehsohn | |||
| Nadine | seine Tochter | |||
| Lubano | (Ober-)aufseher der Wälder | |||
| Lubanara | dessen Weib | |||
| Viele Waldgeister | ||||
| Viele unterirdische Geister | ||||
| Erster Schäfer | ||||
| Mehrere Schäfer und Schäferinnen | ||||
| Helden von Astromonote | ||||
| Schutzgeister | ||||
| Jäger | ||||
| Klageweiber | ||||
| Erster Aufzug | ||||
| Henneberg | N° 0 Ouvertüre | |||
| Henneberg | N° 1 Introduction | Sadik | Ihr Mädchen, ihr Jünglinge! Sind eure Herzen rein, | Jullie meisjes, jullie jongemannen! Als jullie harten zuiver zijn, |
| So soll dies Opfer unserm Herrn | Dit offer zal dus aan onze Heer zijn | |||
| Dem guten Astromonte zu Ehren | Ter ere van de goede Astromonte | |||
| Dem Schutzgott unsers Lands geweihet seyn. | Wij zijn toegewijd aan de beschermgod van ons land. | |||
| Chor der Mädchen | Ja Vater! Ja! Der Unschuld Herz ist rein, | Ja, Vader! Ja! Het hart van onschuld is puur, | ||
| Drum soll dies Opfer unserm Herrn, | Daarom zal dit offer aan onze Heer zijn, | |||
| Dem guten Astromonte zu Ehren, | Ter ere van de goede Astromonte, | |||
| Dem Schutzgott unsers Lands geweihet seyn. | Wij zijn toegewijd aan de beschermgod van ons land. | |||
| Sadik | Ihr Mädchen, ihr Jünglinge! Sind eure Herzen rein, | Jullie meisjes, jullie jongemannen! Als jullie harten zuiver zijn, | ||
| So soll dies Opfer unserm Hernn | Dit offer zal dus aan onze Heer zijn | |||
| Dem guten Astromonte zu Ehren | Ter ere van de goede Astromonte | |||
| Dem Schutzgott unsers Lands geweihet seyn. | Wij zijn toegewijd aan de beschermgod van ons land. | |||
| Chor der Männer | O Astromonte! Nimm es an | O Astromonte! Accepteer het | ||
| Das Opfer das wir bringen; | Het offer dat wij brengen; | |||
| Schon flammt es auf zur Sternenbahn; | Het schiet al omhoog in de sterrenbaan; | |||
| An deinem Wolkenthron hinan, | Tot aan je wolkentroon, | |||
| O laß es zu dir dringen. | Oh, laat het maar naar je toe komen. | |||
| Sadik | Doch wo ist Nadir? Wo ist Nadine? | Maar waar is Nadir? Waar is Nadine? | ||
| Ach meine Kinder! | Oh mijn kinderen! | |||
| Chor | Nadir und Nadine | Nadir en Nadine | ||
| Sind beyde noch nicht hier! | Beide zijn er nog niet! | |||
| Sadik | Nadir und Nadine noch nicht hier? | Zijn Nadir en Nadine er nog niet? | ||
| Welch schrecklich Unglück drohet mir. | Welk verschrikkelijk ongeluk bedreigt mij. | |||
| Ach meine Kinder sind nicht hier! | Oh, mijn kinderen zijn hier niet! | |||
| Chor | Astromonte wird sie strafen, | Astromonte zal hen straffen, | ||
| Denn sie sind des Lasters Sclaven; | Want zij zijn slaven van het kwaad; | |||
| Wär ihr Herz noch gut und rein, | Als haar hart nog goed en puur was, | |||
| Müßten sie zugegen seyn.. | Ze zouden aanwezig moeten zijn... | |||
| Laßt uns eilen, laßt uns fliehen, | Laten we haasten, laten we vluchten, | |||
| Und auf unsre Fluren ziehen; | En ga naar onze velden; | |||
| Doch still! Mich deucht ich höre schon | Maar wees stil! Ik denk dat ik het al kan horen. | |||
| Ihres Morgenliedes Ton. | Het geluid van haar ochtendliedje. | |||
| Henneberg | N° 1b Sieh großer Astromonte hier | Nadir, Nadine, Lubano, Lubanara | Sieh großer Astromonte hier, | Zie hier de grote Astromonte, |
| Wir bringen unsre Opfer dir, | Wij bieden u onze offers aan, | |||
| Wie unsre Herzen gut und rein, | Omdat onze harten goed en puur zijn, | |||
| Soll unser Lob und Danklied seyn. | Het zou ons lied van lof en dank moeten zijn. | |||
| Chor | Nun schallt ihr Lied in unsern Ohren | Nu klinkt haar lied in onze oren | ||
| Allein zu spät; sie sind verloren. | Te laat. Ze zijn verloren. | |||
| Lubano, Lubanara | Auch Lubano, Lubanara | Ook Lubano, Lubanara | ||
| Opfern Astromonte hier! | Offer Astromonte hier op! | |||
| Sieh wir weihen, was wir haben, | Zie, wij wijden wat wij hebben, | |||
| Mit vergnügtem Herzen dir. | Met een blij hart voor jou. | |||
| Chor | Wie Lubano, Lubanara | Net als Lubano, Lubanara | ||
| Wagen sich ans Heiligthum? | Durft u het heiligdom te naderen? | |||
| Ha! Dein Donner Astromonte | Ha! Jouw donder Astromonte | |||
| Bringe die Verwegnen um. | Dood de dapperen. | |||
| Unerhörte Dreistigkeit! | Wat een schandalige brutaliteit! | |||
| Unser Tempel ist entweiht! | Onze tempel is ontheiligd! | |||
| Nadir | Hört ich recht? Sagten sie nicht, der Tempel sei eintweiht? Lubano, war´s nicht so? | Hoor ik het goed? Zeiden ze niet dat de tempel gewijd was? Lubano, was dat niet zo? | ||
| Lubano | So war´s. | Zo was het. | ||
| Nadir | Bist du dir eines Lasters bewußt, Lubano? | Weet jij van een ondeugd, Lubano? | ||
| Lubano | Seit ich nach unseren Landesgesetzen Lubanara als Gattin erhielt, ist mein Herz so rein als eine weiße Taube. | Sinds ik Lubanara als mijn vrouw heb aangenomen volgens onze nationale wetten, is mijn hart zo zuiver als een witte duif. | ||
| Nadir | Wie? Du bist kein Mädchen mehr? | Wat? Ben je geen meisje meer? | ||
| Nadine | Wie? Du bist kein Jüngling mehr? | Wat? Ben je geen jongeman meer? | ||
| Nadir | Du bist schon Mann? | Ben je al een man? | ||
| Lubano | Mann! | Man! | ||
| Nadine | Du bist schon Weib? | Ben je al een vrouw? | ||
| Lubanara | Weib! | Vrouw! | ||
| Nadir, Nadine | Schrecklich! Schrecklich! | Vreselijk! Vreselijk! | ||
| Lubanara | Ich finde nichts Schreckliches daran, einen Mann zu besitzen. Nicht wahr, Lubano, seit ich deine Frau bin, ist dein Leben erst angenehm und süß deine nächtlichen Träume? | Ik zie er niets verschrikkelijks in om een man te bezitten.Is het niet zo, Lubano, dat sinds ik je vrouw ben, je leven aangenaam is en je nachten zoet zijn? | ||
| Lubano | Liebes Weib, von süßen Träumen kann ich weiter nichts sagen. Bei Nacht schlaf ich, und beim Tag bin ich kaum zu Hause. | Lieve vrouw, ik kan niets meer zeggen over zoete dromen. Ik slaap 's nachts en ben overdag nauwelijks thuis. | ||
| Lubanara | Aber du bist doch stets vergnügt? | Maar jij bent altijd vrolijk, toch? | ||
| Lubano | Ja, ja, manchmal freilich. | Ja, ja, soms natuurlijk. | ||
| Lubanara | Was? | Wat? | ||
| Lubano | Manchmal, könnten wir es schon beser haben, als es ist. | Soms kan het beter zijn dan het is. | ||
| Lubanara | Warum besser? Was meinst du? | Waarom beter? Wat vind jij? | ||
| Lubano | Ich meine so, besser, dass es für uns beide leichter und angenehmer wäre, wenn ich nicht ständig durch den Wald streifen und Wild erlegen müsste, um uns zu ernähren. | Ik bedoel, beter nog, dat het voor ons beiden makkelijker en prettiger zou zijn als ik niet de hele tijd door het bos hoefde te zwerven en wild hoefde te doden om onszelf te voeden. | ||
| Lubanara | Dafür aber bist du auch Mann! Du bist frei und kannst Felder und Wiesen durchstreifen. Ich armes Weib hingegen muss immer allein zu Hause sitzen und mich deiner Wiederkunft freuen. Wenn du wüsstest, wie mir´s schwer ums Herz ist, dass du so osft spät dein verlassenes Weib begrüßt. | Maar je bent ook een man! Je bent vrij en kunt door velden en weiden zwerven. Ik, een arme vrouw, daarentegen, moet altijd alleen thuis zitten en wachten op je terugkeer. Als je eens wist hoe zwaar mijn hart het maakt dat je je verlaten vrouw vaak zo laat begroet. | ||
| Lubano | Ja nun, gar so langweilig ist´s doch nicht immer bei dir, könnte ich mir vorstellen. | Nou ja, ik kan me voorstellen dat het voor jou niet altijd zo saai is. | ||
| Lubanara | Wieso, was meinst Du? | Wat denk jij? | ||
| Lubano | Dass du dich eben nicht immerfort ohne alle Gesellschaft befindest. Sicher klopft manchmal ein verlaufnener Schäfer bei unserer Hütte an. Er sucht sein verlassees Schäfchen auf, ist erhitzt und bittet seine Nachbarin um einen frischen Trunk Milch. Oder, das Wetter war nicht günstig, der Schäfer ist vom T´Regen benetzt und bittet, sich ein wenig in unserem Haus zu trocknen, und dann... | Dat je niet altijd zonder gezelschap zit. Er klopt vast wel eens een verdwaalde herder aan bij onze hut. Hij is op zoek naar zijn verlaten schaap, heeft het warm en vraagt zijn buurman om een glas verse melk. Of, als het weer niet meewerkte, is de herder doorweekt van de regen en vraagt hij of hij zich even mag opdrogen in ons huis, en dan... | ||
| Lubanara | Was, und dann? | Wat dan? | ||
| Lubano | Nichts, nichts! Es war nur so eine Mutmaßung. | Niets, niets! Het was maar een gok. | ||
| Lubanara | Jetzt gleich sprich, oder du hörst kein gutes Wort mehr von mir. Deine Mutmaßung also? | Spreek nu, anders hoor je geen goed woord meer van me. Dus, wat denk jij? | ||
| Lubano | Ist, ob sich deine Freundschaft zu Nadir nicht einmal in Liebe verwandeln könnte. | De vraag is of jouw vriendschap met Nadir ooit in liefde kan veranderen. | ||
| Lubanara | Aber Lubano! Nadir ist der Geliebte meiner Freundin, die nach dir meinem Herzen die Erste ist, die ich liebe; wir waren schon als Kinder Freundinnen, willst du mich sogar um diese kleine Tändelei noch beneiden? | Maar Lubano! Nadir is de minnaar van mijn vriend, die na jou de eerste is van wie ik in mijn hart hou. We waren als kinderen vrienden, ben je nog steeds jaloers op me om dit kleine avontuurtje? | ||
| Lubano | Mit deiner Freundin magst du stundenlang tändeln. Aber wenn ich einen Schäfer bei dir treffen sollte, der sich´s einfallen lließe, ohne wichtig Ursache dich zu begrüßen…. Mord und Tod. Ich glaub, ich verfolgte ihn bis in Eutifrontes finstre Hölle. | Je kunt urenlang met je vriendin flirten. Maar als ik bij jou thuis een herder zou tegenkomen die je zonder enige reden zou durven begroeten... moord en dood, dan denk ik dat ik hem tot in de duistere hel van Eutifronte zou achtervolgen. | ||
| Lubanara | Eutifrontes Hölle. Ha ha ha. | Wat een hel. Hahaha. | ||
| Lubano | Du lachst? Denkst du vielleicht, seinen scharfen Augen zu entgehen? | Lach je? Denk je dat je aan zijn scherpe ogen kunt ontsnappen? | ||
| Lubanara | Ha ha, ich möchte ihm auch nicht entgehen, er soll mich vielmehr erwischen. | Haha, ik wil ook niet aan hem ontsnappen, ik wil dat hij mij te pakken krijgt. | ||
| Lubano | Du wünschst, von Eutifronte erwischt zu werden? | Wil jij door Eutifronte betrapt worden? | ||
| Lubanara | Ja. | Ja. | ||
| Lubano | Hast du denn überhaupt eine Ahnung von Eutifrontes fürchterlicher Macht? | Heb je enig idee van de enorme macht van Eutifronte? | ||
| Lubanara | Ob seine Macht fürchterlich ist, zweifle ich. | Of zijn kracht verschrikkelijk is, betwijfel ik. | ||
| Lubano | Du zweifelst? Weißt du denn nicht, daß er auch hexen kann? | Twijfel je daaraan? Weet je dan niet dat hij ook hekserij kan beoefenen? | ||
| Lubanara | Das weiß ich. | Dat weet ik. | ||
| Lubano | Astromonte, du Schutzgott unserer Insel, gib meiner Frau ihre Vernunft wieder, sie ist ja völlig von Sinnen. | Astromonte, beschermgod van ons eiland, breng mijn vrouw weer bij zinnen, want ze is volkomen gek. | ||
| Lubanara | Ha ha ha! Von Sinnen? Lieber Gatte, bitte du vielmehr Astromonte, daß er deiner schönen Lubanara gewogen sei. | Hahaha! Ben je helemaal gek geworden? Lieve man, vraag Astromonte in plaats daarvan om aardig te zijn voor je mooie Lubanara. | ||
| Lubano | Aber weißt du denn auch, was Astromonte vermag? | Maar weet u wat Astromonte allemaal kan? | ||
| Lubanara | Ja nun, uns zu schützen vermag er. | Nou ja, hij kan ons beschermen. | ||
| Lubano | Und dass er in der Luft wie Wetterwolken herumfliegt, ist dir auch bekannt? | En weet je ook dat het als onweerswolken door de lucht vliegt? | ||
| Lubanara | Ja, freilich, ich wünsche mir schon lange, so ein halbes rundes Jährchen eine Reise mit ihm durch die Luft zu machen. | Jazeker, ik wilde al lang een half jaar met hem een vliegreisje maken. | ||
| Lubano | Ja? Aber ich reise nicht mit euch. | Ja? Maar ik reis niet met je mee. | ||
| Lubanara | So belibst du zu Hause. | Dus blijf jij maar thuis. | ||
| Lubano | Und du gingst wohl so allein mit ihm? | En jij ging alleen met hem mee? | ||
| Lubanara | Über Meer und Felsen, über Wiesen und Auen. | Over zee en rotsen, over weilanden en uiterwaarden. | ||
| Lubano | Deswegen hast du mich wohl überredet, hierher in den Tempel zu kommen und den Hirschen zu opfern? | Heb je mij daarom overgehaald om hier naar de tempel te komen en aan het hert te offeren? | ||
| Lubanara | Freilich, einen Hirschen mit einem riesigen……Geweih. | Natuurlijk, een hert met enorme geweien. | ||
| Henneberg | N° 2 Alle Wetter! O ihr Götter! | Lubano | Alle Wetter! O ihr Götter! | Goede hemel! Oh, jullie goden! |
| Lubanara ist verrückt, | Lubanara is gek, | |||
| Ja mein Weib die ist verrückt. | Ja, mijn vrouw is gek. | |||
| Zwar sind alle | Hoewel alle | |||
| In dem Falle; | In dat geval; | |||
| Jedes Mädchen, jedes Weib | Elk meisje, elke vrouw | |||
| Sucht sich ihren Zeitvertreib. | Op zoek naar iets om de tijd te doden. | |||
| Die mit Essen, die mit Trinken, | Degenen met eten, degenen met drinken, | |||
| Die mit Tanzen, die mit Schminken, | Degenen met dans, degenen met make-up, | |||
| Die mit Weinen, die mit Lachen, | Degenen met tranen, degenen met lachen, | |||
| Die mit Schlafen, die mit Wachen, | Zij die slapen, zij die waken, | |||
| Die mit Reiten, die mit Fahren, | Degenen met rijden, degenen met autorijden, | |||
| Die mit Klugen, die mit Narren, | Degenen met wijze mannen, degenen met dwazen, | |||
| Die mit Denken, die mit Schwätzen, | Zij die denken, zij die praten, | |||
| Nasen drehn, und Federn setzen, | Neuzen draaien en veren zetten, | |||
| Die mit Lesen, die mit Singen, | Degenen met lezen, degenen met zingen, | |||
| Die mit tausend andern Dingen; | Degene met duizend andere dingen; | |||
| Doch wie meine find ich keine, | Maar ik kan er geen vinden die op de mijne lijkt, | |||
| Die mit Hexen fahren will. | Wie wil er met heksen reizen? | |||
| Ha der Teufel treibt sein Spiel, | Ha, de duivel speelt zijn spel, | |||
| Die Hexe, der Teufel! | De heks, de duivel! | |||
| Sadik | Lubano! Lubanara! Tretet hierher! Nun frag ich euch alle, die ihr hier versammelt seid: hab ich je anders als der zärtlichste Vater mit euch gesprochen? Redet! | Lubano! Lubanara! Kom hier! Nu vraag ik jullie allen hier bijeen: heb ik ooit anders tot jullie gesproken dan als een zeer tedere vader? Spreek! | ||
| Alle | Immer als der zärtlichste Vater! | Altijd als de meest tedere vader! | ||
| Sadik | Behandelte ich euch als Untertanen oder als meine Freunde? | Behandelde ik jullie als onderdanen of als vrienden? | ||
| Alle | Als wahrer Freund! | Als een echte vriend! | ||
| Sadik | Hatten meine Lehren etwas anderes als die reine Wahrheit zum Grund? | Waren mijn leringen op iets anders gebaseerd dan de zuivere waarheid? | ||
| Alle | Wahrheit! Die reinste Wahrheit! | Waarheid! De zuiverste waarheid! | ||
| Sadik | Und wer meiner Wahrheitslehre entgegenhandelt, verdient er Strafe oder nicht? | En wie in strijd handelt met mijn leer van de waarheid, verdient hij dan straf of niet? | ||
| Alle | Strafe, die schwerste Strafe! | Straf, de zwaarste straf! | ||
| Lubano | Die Strafe wird auf uns beide fallen! | De straf zal op ons beiden neerkomen! | ||
| Lubanara | Frag nicht danach. | Vraag het niet. | ||
| Sadik | Nun denn, Lubano nähere dich. Was schwurst du, als ich dir dies Weib als deine Gattin versprach? | Nou, Lubano, kom dichterbij. Wat heb je gezworen toen ik je deze vrouw als je vrouw beloofde? | ||
| Lubano | Was soll ich denn antworten? | Wat moet ik antwoorden? | ||
| Lubanara | Sie zu lieben bis in den Tod. | Om van haar te houden tot de dood. | ||
| Lubano | Sie zu lieben bis in den Tod. | Om van haar te houden tot de dood. | ||
| Sadik | Liebst du sie auch? | Vind jij ze ook zo leuk? | ||
| Lubano | Das glaub ich. | Dat geloof ik wel. | ||
| Sadik | Liebt auch sie dich noch? | Houdt ze nog steeds van je? | ||
| Lubano | Sie sagt´s wenigstens! - Ob´s wahr ist, weiß ich halt auch nicht so recht. | Tenminste, dat zegt ze! - Ik weet eigenlijk niet of het waar is. | ||
| Sadik | Sie liebt dich nicht. | Ze houdt niet van je. | ||
| Lubanara | Was? | Wat? | ||
| Lubano | Das mach' ddu jetzt mit ihm allein aus, du wirst am Besten wissen, wie dir´s ums Herz ist. | Je moet dit alleen met hem uitzoeken. Jij weet het beste hoe je je voelt. | ||
| Lubanara | Lich liebte meinen Mann nicht? | Hield Lich niet van mijn man? | ||
| Sadik | Nein, sag ich. Wenn du wahre Liebe für ihn fühltest, so könntest du unmöglich ihn so in Gefahr stürzen. Habt ihr vergessen, daß nach unseren Gesetzen sich nur Jünglinge und Mädchen dem Altar Astromontes nähern dürfen? Durch euch ist nun der Tempel entweiht, und wir sind vielleicht alle ein Opfer des rachsüchtigen Astromontes. | Nee, zeg ik. Als je ware liefde voor hem voelde, kon je hem onmogelijk in zo'n gevaar brengen. Ben je vergeten dat volgens onze wetten alleen jonge mannen en vrouwen het altaar van Astromontes mogen naderen? Door jou is de tempel nu ontheiligd en kunnen we allemaal slachtoffer worden van de wraakzuchtige Astromontes. | ||
| Lubanara | Lieber Sadik! Ihr seid zwar unser Vater, unser Gebieter auf dieser Insel, aber ihr malt den Teufel immer schwärzer als er ist. | Beste Sadik! Je bent misschien onze vader, onze meester op dit eiland, maar je schildert de duivel altijd zwarter af dan hij is. | ||
| Lubano | Wie unvernünftig du daherschwätzt. | Wat praat je toch onredelijk. | ||
| Lubanara | Erlaubt mir, frei zu sprechen. Wer ist Astromonte, den wir lieben, ehren und fürchten müssen? Ein weiser Mann, ein gütiger Mann, der wohltätig uns schützt, so lang wir ihm opfern. Ein Mann, der auf unsere Feunde mit Feuer und Schwert herabfährt, sobald sie unsere Ruhe stören. Ein Mann, der mit Donnerwolken antwortet, sobald man ihn beleidigt. Daher wer ihn schätzt und verehrt so wie ich, der kann sich seineem Altar ebenso nähern wie jeder Jungfrau und jeder Jüngling. Und so alt bin ich nun noch nicht, daß so ein graubärtiges Männchen Ekel und Abscheu vor mir haben könnte. Und MEIN Bärtchen... hm! verlohnt sich wohl auch der Mühe, daß man es beguckt. | Sta me toe vrijuit te spreken. Wie is Astromonte, die we moeten liefhebben, eren en vrezen? Een wijs man, een vriendelijk man die ons welwillend beschermt zolang we hem maar offers brengen. Een man die met vuur en zwaard op onze vijanden afdaalt zodra ze onze vrede verstoren. Een man die met donderwolken reageert zodra hij beledigd wordt. Daarom mag iedereen die hem waardeert en vereert zoals ik, net zo goed zijn altaar naderen als een maagd of jongeling. En ik ben nog niet zo oud dat een grijsbaard mannetje walging en afkeer voor mij zou kunnen voelen. En MIJN baardje... hmm! Het is zeker de moeite waard om ernaar te kijken. | ||
| Henneberg | N° 3 So ein schönes Weibchen kann | Lubanara | So ein schönes Weibchen kann | Zo'n mooie vrouw kan |
| Dreiste jedem Mann sich nahn. | Schaamteloos elke man benaderen. | |||
| Wär er auch so kalt wie Eis, | Zelfs als het zo koud als ijs was, | |||
| Wie ein Philosoph so weis, | Als een zo wijze filosoof, | |||
| Noch einmal sein Bart so lang- | Opnieuw was zijn baard zo lang- | |||
| O so ist mir doch nicht bang. | Ja hoor, ik ben toch niet bang. | |||
| Wenn er nicht erhaben spricht, | Als hij niet verheven spreekt, | |||
| Lächle ich ihm ins Gesicht. | Ik glimlach in zijn gezicht. | |||
| Kützelt dann dies Pfötchen zart, | Dan kust hij zachtjes dit kleine pootje, | |||
| Ihn am silberweißen Bart, | Hem aan zijn zilverwitte baard, | |||
| Und er bleibt noch wie ein Stein, | En hij blijft nog steeds als een steen, | |||
| Will ich kein schön Weibchen seyn. | Ik wil geen mooie vrouw zijn. | |||
| Sadik | Geh, leichtsinniges Weib. Du Lubano! Zur Strafe, dass du dich von deiner Frau betören ließest, den heiligen Tempel zu entweihen, wirst du Bogen und Pfeil von dir ablegen und solange kein Wild mehr jagen, bis du deine übereilte Handlung hinlänglich bereut hast. Lubanaras Strafe überlaß ich Astromonte! Weh ihr, vielleicht lauert Eutifronte schon auf seine Beute und freut sich, sie mit ihm in den Abgrund zu stürzen. Fort nun Sträfliche! | Ga weg, roekeloze vrouw.Jij Lubanara! Als straf voor het feit dat je je vrouw hebt toegestaan je te verleiden tot het ontheiligen van de heilige tempel, leg je je pijl en boog neer en stop je met jagen totdat je voldoende berouw hebt getoond voor je overhaaste daden. Ik laat Lubanara's straf over aan Astromonte! Wee haar! Misschien ligt Eutifronte al op de loer voor zijn prooi en is hij er dol op haar samen met hem de afgrond in te storten. Ga nu weg, jij gemene vrouw! | ||
| Lubano | Zu was einen die Weiber auf der Welt nicht bringen können. | Wat de vrouwen van deze wereld je niet kunnen laten doen. | ||
| Sadik | Wo ist Nadir? Wo ist Nadine? Wo sind meine Kinder? | Waar is Nadir? Waar is Nadine? Waar zijn mijn kinderen? | ||
| Nadir, Nadine | Hier Vater! | Vader hier! | ||
| Sadik | Ihr seid nicht einen Deut besser als diese beiden. Denn ihr habt Ihnen ja den Einlass in den Tempel erst ermöglicht. | Je bent geen spat beter dan die twee. Jij was immers degene die hen de tempel liet betreden. | ||
| Nadir | Bester Vater! Wir wußten nicht - | Lieve Vader! We wisten niet - | ||
| Sadik | Was? | Wat? | ||
| Nadir | Daß sie schon Mann und Frau sind. | Dat ze al man en vrouw zijn. | ||
| Sadik | Nun gut, es sei euch verziehn, aber wird auch Astromonte ihnen vergeben? | Nou, jij bent vergeven, maar zal Astromonte hen ook vergeven? | ||
| Alle | O ja, er wird, gewiß! | Jazeker, dat zal hij zeker doen! | ||
| Sadik | Und wenn nicht, wenn mein Herz noch heute vor Jammer und Schmerz vergeht? O ihr wißt nicht, daß heute der schrecklichste Tag meines Lebens beginnt, vielleicht seh' ich Nadinen heute zum letzten Male. - O, Tochter - Man wird aus meinen Armen dich reißen. | En zo niet, als mijn hart vandaag nog steeds barst van verdriet en pijn? Oh, je weet niet dat vandaag het begin is van de verschrikkelijkste dag van mijn leven; misschien zie ik Nadine vandaag wel voor het laatst. - Oh, dochter - je wordt uit mijn armen gerukt. | ||
| Nadir | Ha! Bei allen Göttern! Wo ist der Mächtige, der sich erkühnte? | Ha! Bij alle goden! Waar is de machtige die het aandurfde? | ||
| Sadik | Schweig und murre nicht, fallt hin auf eure Knie und bittet Astromonote, daß er Nadine nicht entführe. | Wees stil en mopper niet, val op je knieën en smeek Astromonote om Nadine niet te ontvoeren. | ||
| Nadir | Wie? Der weise Astromonte, unser Beschützer, soll Nadine mir entführen? | Wat? De wijze Astromonte, onze beschermer, zou Nadine van mij ontvoeren? | ||
| Sadik | Eben der. | Precies dat. | ||
| Nadir | Der, dem wir opfern, könnte zwei Herzen trennen, die sich ewige Liebe schwuren? | Degene aan wie wij offeren, kan twee harten scheiden die eeuwige liefde hebben gezworen? | ||
| Sadik | Eben der! | Precies die! | ||
| Nadir | Ha! So soll ewiger Fluch…. | Ha! Dus de eeuwige vloek... | ||
| Schack | N° 4 Welch reizende Musick | Chor | Welch reizende Musick erhebt | Wat een mooie muziek roept |
| Die Herzen feyerlich! | De harten zijn plechtig! | |||
| Welch hohe Majestät belebt, | Wat hoge majesteit bezielt, | |||
| Und strahlet rings um sich! | En het schittert aan alle kanten! | |||
| Recitativ. | Genius | An euch Bewohner dieser Insel | Aan jullie, bewoners van dit eiland | |
| Schickt der große Astromonte mich, | De grote Astromonte zendt mij, | |||
| Euch zu verkündigen, daß er nun bald erscheint; | Om u aan te kondigen dat hij op het punt staat te verschijnen; | |||
| Er kommt versöhnt, kommt als ein Freund, | Hij komt verzoend, komt als een vriend, | |||
| Und freuet eures Opfers sich. | En verheug u in uw offer. | |||
| Alle | Du gutes Wesen, wir sind sein, | Jij goed wezen, wij zijn van hem, | ||
| Weil unsre Opfer ihn erfreun. | Omdat onze offers Hem behagen. | |||
| Genius | Du Vater dieser Insel, höre mich! | Vader van dit eiland, hoor mij! | ||
| Hier ist auch ein Geschenk an dich. | Hier is ook een cadeautje voor jou. | |||
| Sieh dieser Vogel, Astromonte weiht | Kijk eens naar deze vogel, wijdt Astromonte | |||
| Ihn dem Unschuldigsten der Mädchen heut. | Hij, het meest onschuldige meisje van vandaag. | |||
| Mädchen 1 | Das bin ich ganz allein, | Dat ben ik helemaal alleen, | ||
| Mädchen 2 | Ich bin es, er ist mein. | Ik ben het, hij is van mij. | ||
| Mädchen 3 | O geht, ihr mögt die rechten Seyn! | O ja, jullie zijn misschien wel de juiste! | ||
| Mein ist der Vogel, mein. | De vogel is van mij, van mij. | |||
| Mädchen 4 | Dein Stolz wird, wenn ich rede, fallen, | Je trots zal vallen als ik spreek, | ||
| Ich bin die reineste von allen. | Ik ben de puurste van allemaal. | |||
| Mädchen 1 | Doch nicht wie ich, ich steh dafür! | Maar ik sta er niet voor, net als ik. | ||
| Mädchen 2 | Ich bin die frömmste, glaubet mir. | Geloof me, ik ben de vrome. | ||
| Mädchen 3 | Ich bins ganz allein. | Ik ben helemaal alleen. | ||
| Mädchen 4 | Ich muß es seyn! | Dat zal wel aan mij liggen! | ||
| Genius | Still! Um allen Rangstreit zu vermeiden! | Stil! Om ranggeschillen te vermijden! | ||
| Soll Sadik dieses so entscheiden: | Moet Sadik dit beslissen: | |||
| Bey welcher dieser Vogel singt, | Waarop deze vogel zingt, | |||
| Sobald sie ihn von ihm empfängt, | Zodra ze het van hem ontvangt, | |||
| Die wird die Allerreinste seyn, | Zij zal de puurste van allemaal zijn, | |||
| Verdient den Vogel ganz allein. - | Verdient de vogel helemaal alleen. - | |||
| Und nun lebt wohl ihr lieben Leute, | En nu vaarwel, lieve mensen, | |||
| Bis wir uns wieder sehen. | Tot we elkaar weer zien. | |||
| Ihr schönen Mädchen, lebet wohl, | Vaarwel, mooie meisjes, | |||
| Es mög euch glücklich gehen! | Ik hoop dat je gelukkig bent! | |||
| Ihr guten Jünglinge, lebt wohl! | Vaarwel, goede jongemannen! | |||
| Der Tugend euch zu weih'n | Om jezelf aan de deugd te wijden | |||
| Soll eurer stetes Streben seyn. | Dit moet uw voortdurende streven zijn. | |||
| Lebt wohl! Lebt alle wohl! | Vaarwel! Vaarwel iedereen! | |||
| Chor | Du holder Jüngling lebe wohl, | Vaarwel, mooie jongeman, | ||
| Den Astromonte sandte, | De Astromonte stuurde, | |||
| Bring ihm des Dankes heißen Zoll | Breng hem een warm eerbetoon van dank | |||
| Von diesem ganzen Lande! | Uit het hele land! | |||
| Seht wie er durch die Wolken dringt, | Kijk hoe hij de wolken doordringt, | |||
| Von Götterglanz umgeben! | Omringd door goddelijke pracht! | |||
| Beinah' sich bis zur Sonne schwingt, | Bijna de zon bereikend, | |||
| Seht ihn dort oben schweben. | Zie hem daar zweven. | |||
| Des großen Astromonte Macht, | De kracht van de grote Astromonte, | |||
| Könnt ihr hieraus ersehen, | Kun je hieruit opmaken, | |||
| Kommt laßt uns länger diese Pracht | Kom laten we genieten van deze pracht | |||
| Auf jenem Berge sehen. | Kijk eens op die berg. | |||
| Lubanara | Ha ha ha! Meinen lieben Mann hab ich ganz sanft eingeschlummert. O ich wollte, er schlief bis morgen Mittag, umso eher könnt ich Astromonts Ankunft beiwohnen. Wo geh ich nun hin? Dem Tempel darf ich mich nun wohl nicht mehr nähern. Ach, ich mische mich einfach heimlich unter die Zahl der Mädchen. wie schön wäre es, wenn Astromonte mich statt eines dieser Mädchen zu sich in den Wagen heben würde. Das müßte eine Wonne sein, so über Meer und Felsen dahin zu schweben! O du guter Astromonte, wüßtest du, wie gut ich dir bin, du kämst noch in diesem Augenblick, mich zu holen. | Hahaha! Ik heb mijn lieve man vredig in slaap gebracht.Oh, ik wou dat hij tot morgenmiddag zou slapen, zodat ik Astromontes aankomst eerder kon meemaken. Waar moet ik nu heen? Ik kom misschien niet meer in de buurt van de tempel. Ah, ik meng me gewoon stiekem onder de menigte maagden. Wat zou het heerlijk zijn als Astromonte mij in haar koets zou tillen in plaats van een van die meisjes. Het zou een genot zijn om zo over zee en rotsen te zweven! Oh, beste Astromonte, als je wist hoe goed ik voor je ben, zou je me nu meteen komen halen. | ||
| Lubano | Hier bin ich schon. | Ik ben er al. | ||
| Lubanara | Ha, ha! Guter Astromonte! Strafe mich nicht. | Ha, ha! Goede Astromonte! Straf me niet. | ||
| Lubano | Astromonte wird dich nicht strafen, aber dein Mann wird dich prüfeln. Hab ich dich erwischt? | Astromonte zal je niet straffen, maar je man zal je wel op de proef stellen. Heb ik je betrapt? | ||
| Lubanara | Ha ha ha! | Hahaha! | ||
| Lubano | Wie? Du lachst noch, nach dem, was ich von dir gehört habe? | Wat? Lach je nog steeds na wat ik van je hoorde? | ||
| Lubanara | Du narr, ich wußte ja, daß du mich belauscht hast. | Wat een dwaas, ik wist dat je naar me luisterde. | ||
| Lubano | Das hast du gewußt? | Wist je dat? | ||
| Lubanara | Freilich! Ich hab sogar gewußt, daß du nicht schläfst. | Tuurlijk! Ik wist zelfs dat je niet sliep. | ||
| Lubano | Wirklich? Nu, weil du gar so viel weißt, so wirst du wohl auch schon wissen, daß du dich jetzt ins Haus hineingbegeben wirst? | Echt? Nou, aangezien je zoveel weet, weet je waarschijnlijk al dat je nu het huis in gaat? | ||
| Lubanara | Das allerdings hab ich noch nicht gewußt. | Maar dat wist ik toen nog niet. | ||
| Lubano | Nicht? Und ich weiß sogar, daß ich dir, wenn du es wagen sollst, auch nur einen Schritt wieder aus dem Haus zu machen, wirklich Fesseln anlegen werde. | Klopt dat? En ik weet zelfs dat als je ook maar één stap buiten huis durft te zetten, ik je in de boeien sla. | ||
| Lubanara | Das heißt, ich sollte lieber gleich reingehen? | Betekent dit dat ik gewoon naar binnen moet gaan? | ||
| Lubano | Je bälder, je besser. | Hoe eerder hoe beter. | ||
| Lubanara | Ich danke für den gütigen Bescheid, | Dank u voor uw vriendelijke reactie, | ||
| Lubano | Ist meine Pflicht, Madame Lubanara. | Het is mijn plicht, mevrouw Lubanara. | ||
| Lubanara | O du Strohkopf. | Oh, idioot. | ||
| Lubano | Die hat eine Furcht. | Ze is bang. | ||
| Lubanara | Mein Ehemann, der Einfaltspinsel aller Männer. | Mijn man, de simpelste van alle mannen. | ||
| Lubano | So muß man´s machen, um sich im Respekt beei den Frauen zu erhalten. Jetzt muß ich sie auf die Probe stellen, ob sie auch wirklich zu Haus bleibt. Diese schnellen Wechsel der Frauen von Eigensinn zu Gehorsam, hab ich mir sagen lassen, sind Vorboten eines baldigen oder schon verübten Betrugs. Also Monsieur Lubano aufgepaßt. | Zo moet je het doen om het respect van vrouwen te behouden. Nu moet ik haar testen om te zien of ze echt thuis blijft. Deze snelle veranderingen bij vrouwen, van koppigheid naar gehoorzaamheid, zo is mij verteld, zijn voorbodes van een dreigend of reeds gepleegd verraad. Dus, meneer Lubano, pas op. | ||
| Lubanara | Bist du schon fort, mein naiver Lubano? Ja, er geht. Deine Lubanara wird einen andern Weg betreten, du dorthin, ich dahin. Ach, wie gut das tut, daß ich wieder frei atmen kann. O Freiheit! Göttliche Freiheit! Wer das genießt, hat den Hiimmel auf Erden. Ha, mir ist jetzt so wohl, daß ich gleich hüpfen und tanzen möchte, wenn ich nur einen Schäfer hätte. | Ben je al weg, mijn naïeve Lubano? Ja, hij gaat weg. Jouw Lubanara zal een andere weg nemen, jij deze kant op, ik die kant op. Oh, wat is het fijn om weer vrij te kunnen ademen. Oh, vrijheid! Goddelijke vrijheid! Wie hiervan geniet, heeft de hemel op aarde. Ha, ik voel me nu zo goed dat ik nu zou willen springen en dansen, had ik maar een herder. | ||
| Gerl | N° 5 Halalera, rallalla! | Lubanara | Halalera, rallalla! | Halalera, rallalla! |
| Ha! Wie wohl, wie wohl ist mir! | Ha! Wat voel ik me goed! | |||
| Tanzen mögte ich und springen, | Ik wil dansen en springen, | |||
| Wäre nur ein Schäfer hier. | Als er hier nou eens een herder was. | |||
| Lubano | Halalera, rallalla! | Halalera, rallalla! | ||
| Ha! Wie wohl, wie wohl ist mir! | Ha! Wat voel ik me goed! | |||
| Tanzen möchte ich und springen, | Ik wil dansen en springen, | |||
| Wäre nur eine Schäf'rin hier. | Als er hier nou eens een herderin was. | |||
| Lubanara | Holla! Der hat mich erwischt! | Wauw! Hij heeft me te pakken! | ||
| Lubano | Holla! Die hab ich erwischt! | Wauw! Ik heb haar betrapt! | ||
| Lubanara | Nun hab ich ja einen gefunden. | Nu heb ik er eentje gevonden. | ||
| Lubano | Ja Schätzchen, mich hast du gefunden. | Ja lieverd, je hebt mij gevonden. | ||
| Beide | Hallallera, lallala! | Hallallera, lllala! | ||
| Lubanara | Mein Schätzchen, was wirst du nun machen? | Lieveling, wat ga je nu doen? | ||
| Lubano | Dein Tanzen, mein Weibchen, belachen. | Lach maar om je dans, mijn vrouw. | ||
| Lubanara | Ich ehr' dich ja als meinen Herrn. | Ik eer U als mijn Heer. | ||
| Lubano | Drum will ich auch ins Haus dich sperren. | Daarom wil ik je in huis opsluiten. | ||
| Lubanara | Und du gehst etwa wieder fort? | En nu ga je weer weg? | ||
| Schöner Schäfer! Lebe wohl! | Schone herder! Vaarwel! | |||
| Lubano | Schöne Schäferin! Leb wohl! | Prachtige herderin! Vaarwel! | ||
| Ja Liebchen so bleibt es beschlossen. | Ja lieverd, zo wordt het bepaald. | |||
| Lubanara | Bleibt es wirklich so beschlossen? | Blijft het echt zo als besloten? | ||
| Lubano | Ja Weibchen so bleibt es beschlossen. | Ja, vrouwelijk, dus het blijft besloten. | ||
| Lubanara | Und die Thüre wird verschlossen? | En de deur is op slot? | ||
| Lubano | Ja die Thür ist schon verschlossen. | Ja, de deur is al op slot. | ||
| Beide | Mum, mum, mum, mum! | Mam, mam, mam, mam! | ||
| Didel, didel, dum, dum, dum, | Didel, didel, dum, dum, dum, | |||
| Schöne(r) Schäfer(in) lebe wohl! | Vaarwel, prachtige herderin! | |||
| Lubanara | Wie? Er geht wirklich fort, lässt mich hier eingeschlossen zurück? - Lubano - Lubano! Umsonst, er hört mich nicht mehr! O Astromonte, du Schutzgott des schönen Geschlechts, erlöse doch auch das schöne Fräulein aus ihrer Gefangenschaft. Wenn es nur nicht zu hoch hinunter wäre, ich stieg wahrhaftig zum Fenster hinaus. Oder wenn ich nur hexen könnte..... ist denn kein einziger böser Geist in der Gegend, der mich erlöste? Wüsst ich nur einen der unterirdischen Geister zu beschwören, wahrhaftig, ich zögerte keinen Augenblick, meinen Bund mit ihm zu schließen, und wenn es Eutifronte selbst wäre! | Wat? Gaat hij echt weg en laat hij mij hier opgesloten achter? - Lubano - Lubano! Tevergeefs, hij hoort me niet meer! O Astromonte, beschermgod van het schone geslacht, red de mooie maagd uit haar gevangenschap. Was ze maar niet zo hoog, dan zou ik echt uit het raam klimmen. Of kon ik maar een spreuk uitspreken... is er dan geen enkele boze geest in de buurt die me zou kunnen redden? Wist ik maar hoe ik een van de onderaardse geesten moest oproepen, dan zou ik echt geen moment aarzelen om mijn pact met hem te sluiten, zelfs al was het Eutifronte zelf! | ||
| Du mitternächtlicher und fürchterlicher Eutifronte, | Jij middernacht en verschrikkelijke Eutifronte, | |||
| wirst auch du die verlassene Lubanara nicht erhören! | Ook jij zult het verlaten Lubanara niet horen! | |||
| Gerl | N°6 Du bist erhört, o Weib, dein Bitten drang zu mir | Eutifronte | Du bist erhört, o Weib, dein Bitten drang zu mir, | Je bent gehoord, vrouw, je gebed is tot mij gekomen, |
| Blick auf! Denn Eutifronte steht selbst vor dir. | Kijk omhoog! Want Eutifronte zelf staat voor u. | |||
| Lubanara | Ihr Götter! Das ist Eutifronte selbst! | O mijn god! Dit is Eutifronte zelf! | ||
| Wie zittre ich! | Hoe beef ik! | |||
| Eutifronte | Ich bin es - zittre nicht! | Ik ben het, beef niet! | ||
| Ich bin dir gut, nun höre mich. | Ik ben goed voor je, luister nu naar mij. | |||
| Gerl | Aria | In finstrer Höhlenkluft verschlossen, | Opgesloten in een donkere grot, | |
| Von Meereswogen hoch umflossen, | Omringd door hoge zeegolven, | |||
| Lag ich, und sann auf Rache nach. | Ik lag daar en dacht na over wraak. | |||
| Auf Astromonten, den ich fluche, | Op Astromonten, die ik vervloek, | |||
| Aus ew'gem Haß zu stürzen suche, | Probeer de eeuwige haat te overwinnen, | |||
| Fall ew'ge Rache, ew'ge Schmach! | Val, eeuwige wraak, eeuwige schande! | |||
| Und als ich deine Stimme hörte, | En toen ik jouw stem hoorde, | |||
| Die mich als deinen Retter ehrte, | Die mij als uw Redder heeft vereerd, | |||
| So wandte sich mein Herz zu dir. | Toen keerde mijn hart zich naar jou. | |||
| Du bist erhört, nimm mein Versprechen, | Je wordt gehoord, aanvaard mijn belofte, | |||
| Ich will dich, und mich selber rächen: | Ik wil wraak nemen op jou en mezelf: | |||
| Ich steh mit meiner Macht dafür. | Ik sta er met heel mijn hart achter. | |||
| Auf Astromonten, den ich fluche, | Op Astromonten, die ik vervloek, | |||
| aus ew'gem Haß zu stürzen suche, | uit eeuwige haat, | |||
| fällt meine Rache, glaube mir. | mijn wraak valt, geloof me. | |||
| Lubanara | Ihr Mächte, steht mir bei, ich vergehe vor Angst. | O machten, help mij, ik sterf van angst. | ||
| Eutifronte | Warum scheust du meine Blicke, Weib? Sicher hast du mich nicht umsonst gerufen, dessen bin ich überzeugt. | Waarom negeer je mijn blik, vrouw? Je hebt me niet voor niets geroepen, daar ben ik zeker van. | ||
| Lubanara | Ich wollte - | Ik wilde - | ||
| Eutifronte | Was wolltest du? | Wat wilde je? | ||
| Lubanara | Ich wollte nur versuchen, ob ich den Namen Eutifronte aussprechen könnte, und dann fühl ich auch Erbarmen über dich in meinem Herzen. | Ik wilde alleen maar proberen de naam Eutifronte uit te spreken, en dan voel ik in mijn hart ook medelijden met je. | ||
| Eutifronte | Erbarmen? -- Worüber? - | Genade? -- Waarvoor? - | ||
| Lubanara | Nach unserer Eltern Erzählungen mußt du sehr unglücklich sein, weil der Fluch deines Vaters dich in die Klüfte der Erde verbannte. Dein Bruder Astromonte ist glücklicher, der schwebt ober uns in Wolken daher, und wir alle erkennen und opfern ihm als Schutzgott unsers Landes. | Volgens de verhalen van onze ouders moet je wel heel ongelukkig zijn, want de vloek van je vader heeft je naar de uithoeken van de aarde verbannen. Je broer Astromonte heeft meer geluk; hij zweeft boven ons in de wolken, en we erkennen hem allemaal en offeren aan hem als de beschermgod van ons land. | ||
| Eutifronte | Und du wähnst, daß Astromonte mächtiger sei als ich? - Leichtgläubige! Eure Opfer sind verschwendet. Ein eeinziger Wink von mir kann euer Land zerstören, und euch in die Tiefe der Erde versenken. | En jij denkt dat Astromonte machtiger is dan ik? - Goedgelovige! Je offers zijn verspild. Eén enkel gebaar van mij kan je land vernietigen en je in de diepten van de aarde doen wegzinken. | ||
| Lubanara | Auf die Art kannst du wohl auch verschlossne Türen öffnen? | Ik neem aan dat je op die manier ook gesloten deuren kunt openen? | ||
| Eutifronte | Nichts leichter als dies. | Niets is makkelijker dan dit. | ||
| Lubanara | Ha! Aus bloßer Neugierde, nur was mein Mann sagen würde, wenn er die verschlossenen Türen offen fände, möchte' ich eine Probe sehen. | Ha! Uit pure nieuwsgierigheid, gewoon om te zien wat mijn man zou zeggen als hij de deuren open aantrof, zou ik graag een voorbeeld zien. | ||
| Eutifronte | Es scheint, das Weib verstrickt sich in meiner Falle. | Het lijkt erop dat de vrouw in mijn val is getrapt. | ||
| Lubanara | Schöner, schwarzer Eutifronte, wenn du es it leichter Mühe und, ohne mir zu schaden, bewerkstelligen wolltest, so möchte ich wohl gerne, daß du mich in Freiheit setztest. Mein Lubano hält mich nämlich hier eingesperrt. | Schone, zwarte Eutifronte, als je het met gemak en zonder mij kwaad te doen zou willen doen, zou ik je graag de vrijheid gunnen. Mijn Lubano houdt me hier gevangen. | ||
| Eutifronte | Eingesperrt? So ein schöness Weib? Pfui über den unbarmherzigen Mann. Hab acht Lubanara! Ein Wink von mir soll dich in Freiheit setzen. | Opgesloten? Zo'n mooie vrouw? Schande over die meedogenloze man. Pas op, Lubanara! Een knikje van mij zal je bevrijden. | ||
| Siehst du? | Zie je? | |||
| Lubanara | Ha ha ha! Das gefällt mir. | Hahaha! Dat vind ik leuk. | ||
| Eutifronte | Ist es mir nun auch erlaubt, dich zu besuchen, schönes Geschöpf? | Mag ik nu ook jou bezoeken, mooi wezen? | ||
| Lubanara | Es wird mir eine Ehre sein. | Het zou voor mij een eer zijn. | ||
| Eutifronte | Lubanara soll zu meiner Rache mir dienen. | Lubanara zal mij dienen als wraak. | ||
| Lubanara | Da kann man sehen, wie die Leute lügen. Man hat mir Eutifronte so bös gemalen, dabei ist er der galanteste Mann von der Welt. | Je ziet hoe mensen liegen. Ze lieten Eutifronte zo slecht lijken, maar hij is eigenlijk de meest galante man ter wereld. | ||
| Eutifronte | Schöne Lubanara, euer Haus ist zwar klein, aber sehr angenehm. | Lieve Lubanara, je huis is klein maar heel gezellig. | ||
| Lubanara | Von hier kann man die ganze Landschaft übersehen. | Vanaf hier kun je het hele landschap overzien. | ||
| Eutifronte | Schön und reizend, wahrlich die schönste Gegend, die ich je sah. | Prachtig en charmant, werkelijk het mooiste gebied dat ik ooit heb gezien. | ||
| Lubano | Was ist denn jetzt das für ein Donnerwetter? | Wat is al die donder en bliksem? | ||
| Lubanara | O Himmel, mein Mann. | Oh mijn hemel, mijn man. | ||
| Eutifronte | Sei ohne Furcht. Lubano. Ich bin erfreut, dich zu sehen. | Wees niet bang. Lubano. Ik ben blij je te zien. | ||
| Lubano | Ich bin auch erfreut. | Ik ben ook blij. | ||
| Eutifronte | Deines Weibes gute Behandlung an mir, erwirbt dir meine Neigung und Freundschaft. | De goede behandeling van uw vrouw levert u mijn genegenheid en vriendschap op. | ||
| Lubano | Der Mann hat doch Lebensart und weiß mit seinen Freunden umzugehen. | De man heeft een goede houding en weet hoe hij met zijn vrienden om moet gaan. | ||
| Potz, Krokodil und Schlangengift, wie ist der in´s Haus gekommen? Wie? - Die Türe offen? Der Kerl wird doch kein Schlosser sein. | Hemeltjelief, krokodillen- en slangengif, hoe is hij het huis binnengekomen? Hoe? - De deur open? Die kerel kan geen slotenmaker zijn. | |||
| Lubanara | Komm doch zu uns herein, lieber Mann. | Kom binnen, beste man. | ||
| Lubano | Wenn´s erlaubt ist. - Aber wenn´s den Herrn da oben nichts verschläft, so könnt er auch zu mir herunter kommen; mir ist entsetzlich warm, und da im Freien streicht so eine angenehme Luft. | Als het mag. - Maar als die meneer daarboven niet te lang slaapt, mag hij ook wel even naar beneden komen. Ik heb het vreselijk warm, en het is zo aangenaam buiten. | ||
| Eutifronte | Auch das! Komm, Lubanara! | Dat ook! Kom op, Lubanara! | ||
| Lubanara | Gleich lieber Mann. | Onmiddellijk, beste man. | ||
| Eutifronte | Nochmals Willkommen, Lubano! Dein Staunen sagt mir, daß ich dir noch ein Rätsel bin. | Welkom, Lubano! Je verbazing vertelt me dat ik nog steeds een raadsel voor je ben. | ||
| Lubano | Es ist waahr, ich habe noch nie die Ehre gehabt, - und ich verbiete mir auch in Zukunft allen gerneren Besuch, wenn anders, der unbekannte gute Freund bei mir nicht Arm und Bein verlieren will. | Het is waar, ik heb nooit de eer gehad om op bezoek te komen, en ik verbied mezelf dat ook in de toekomst, tenzij die onbekende goede vriend zich door mij een rib uit het lijf wil jagen. | ||
| Eutifronte | Lubano! Du wirst deine Worte bereuen. | Lubano! Je zult spijt krijgen van je woorden. | ||
| Lubanara | Mann! Bedenke, es ist - | Man! Onthoud, het is - | ||
| Lubano | Ei was! Meinetwegen ist er des Teufels Taglöhner, was kümmert daas mich! Marsch sag ich, -oder- | Nou ja! Wat mij betreft is hij de dagloner van de duivel, wat kan mij het schelen? Maart, zeg ik, -of- | ||
| Eutifronte | Komm Weib! Dein Mann soll büßen. | Kom, vrouw! Je man moet betalen. | ||
| Lubanara | O ihr Götter! | O goden! | ||
| Lubano | Grausamer Kerl, laß mir Lubanara da. O weh! Jetzt hat mein Weib der Teufel geholt. Ich bitt dich, um alles in der Welt willen, verzeih mir. | Wrede stakker, laat Lubanara met me mee. O jee! Nu heeft de duivel mijn vrouw meegenomen. Ik smeek je, in vredesnaam, vergeef me. | ||
| Da ist alles umsonst, die hat der Teufel schon beim Kragen. Aber warum wird mir denn auf einmal der Kopf so schwer, und meine Augen brennen mich wie Feuer. | Het is allemaal tevergeefs, de duivel heeft haar al bij de kraag. Maar waarom voelt mijn hoofd ineens zo zwaar en branden mijn ogen als vuur? | |||
| O ihr Götter! Was ist das, ich bin verhext. | Oh mijn god! Wat is dit? Ik ben betoverd. | |||
| Henneberg | N°7 Seht doch mit goldenem Geweih | Chor | Seht doch! Mit goldenem Geweih | Kijk! Met gouden gewei |
| Eilt dort ein Hirsch herbey! | Er rent een hert heen! | |||
| Spitzet die Pfeile, spannet die Bögen | Slijp je pijlen, trek je bogen | |||
| Daß wir den stattlichen Hirsch erlegen. | Dat wij het statige hert doden. | |||
| Wie wird sich Eutifronte freun! | Wat zal Eutifronte blij zijn! | |||
| Stimmt in das Jagdgeschrei mit ein: | Doe mee met de jachtkreet: | |||
| Hau! hau! hau! hau! hau! hau! | Raak! Raak! Raak! Raak! Raak! Raak! | |||
| Lubano | Ach Astromonte steh mir bey! | Oh Astromonte, help mij! | ||
| Ich glaub mir gilt das Jagdgeschrey. | Ik denk dat de jachtkreet voor mij is. | |||
| Wo kriech ich armer Teufe hin? | Waar kruip ik naartoe, arme drommel? | |||
| Ha ich verstecke mich da drin. | Ha, ik verstop me daar. | |||
| Ich spaße nicht mit diesen Herrn, | Ik maak geen grapjes met deze heren, | |||
| Sie schießen mich für einen Bärn. | Ze schieten me dood alsof ik een beer ben. | |||
| Chorus | (da capo) | (bovenkant) | ||
| Nadine | Du bist noch immer so traurig, Geliebter. Sag, welcher Kummer quält dein sanft liebendes Herz? O, sag mir´s. | Je bent nog steeds zo verdrietig, liefste. Vertel me, welk verdriet kwelt jouw tedere, liefdevolle hart? Oh, vertel het me. | ||
| Nadir | Ach Nadine! Du meine einzige! | Oh Nadine! Jij bent mijn enige! | ||
| Nadine | Wenn ich deine Nadine bin, so sage mir´s. | Als ik jouw Nadine ben, vertel het me. | ||
| Nadir | Man wird uns trennen, und ich habe dich vielleicht zum letzten Mal in meinen Armen. Ach, der Gedanke bringt mich außer mich. | We zullen gescheiden worden, en ik zal je misschien voor de laatste keer in mijn armen hebben. Oh, de gedachte drijft me helemaal van streek. | ||
| Nadine | Du machst mich zittern. Sag, wer sollte uns trennen können? | Je laat me beven. Zeg me, wie zou ons kunnen scheiden? | ||
| Nadir | Vielleicht Astromonte selbst. | Misschien Astromonte zelf. | ||
| Nadine | Astromonte ist gütig. Unser Opfer war ihm wert; er nahm es gnädig auf. | Astromonte is aardig. Ons offer was het voor hem waard; hij aanvaardde het met gratie. | ||
| Nadir | Ach, du weiß nicht, kennst den Wert deiner Schönheit viel zu wenig, wenn du glauben kannst, daß du ihm gleichgültig sein solltest. Er wird kommen, dich sehen, und dich von mir reißen. | Helaas, je weet niets, je kent veel te weinig de waarde van je schoonheid, als je kunt geloven dat hij onverschillig tegenover je zou staan. Hij zal komen, je zien en je van me afrukken. | ||
| Nadine | Quäle dich nicht, liebster Nadir. Wenn Astromonte das wollte, so hätte er gewiß nicht den Engel des Friedens und der Versöhnung an uns gesandt. Du schweigst, Nadir? Wenn du glaubst, daß es für uns beide gefährlich sei, wenn Astromonte mich sehen sollte, so laß uns fliehen. | Maak jezelf niet zo druk, liefste Nadir. Als Astromonte dat gewild had, had hij de Engel van Vrede en Verzoening zeker niet naar ons toe gestuurd. Ben je stil, Nadir? Als je denkt dat het gevaarlijk voor ons beiden zou zijn als Astromonte me zou zien, laten we dan vluchten. | ||
| Nadir | Engel, das wolltest du? | Angel, is dat wat je wilde? | ||
| Nadine | Und du kannst deine Nadine noch fragen? | En je kunt het nog steeds aan je Nadine vragen? | ||
| Henneberg | N° 8 Ein Mädchen, die von Liebe heiß | Ein Mädchen, die von Liebe heiß, | Een meisje dat heet is van de liefde, | |
| Nicht alles für den Trauten wagt, | Niet alles is geriskeerd voor de durfals, | |||
| Fühlt nie im Herzen was sie sagt; | Voel nooit in je hart wat ze zegt; | |||
| Ihr Innres bleibt so kalt wie Eis. | Haar ingewanden zijn nog steeds ijskoud. | |||
| Die innig fühlt was Liebe sey, | Wie diep voelt wat liefde is, | |||
| Flieht mit dem Mann in Wüsteneyn. | Vlucht met de man in Wüsteneyn. | |||
| Theilt Leid und Freud mit ihm allein, | Deel verdriet en vreugde alleen met hem, | |||
| Sie stirbt für ihn, im Tode treu. | Zij sterft voor hem en blijft hem trouw tot in de dood. | |||
| Nadine hält gewiß ihr Wort - | Nadine houdt zeker haar woord - | |||
| Geduld! Ich will nur, eh wir gehn, | Geduld! Ik wil alleen, voordat we gaan, | |||
| Des Vaters Segen uns erflehn, | Smeek om de zegen van de Vader, | |||
| Nadir! Dann flieh ich mit dir fort. | Nadir! Dan vlucht ik met je mee. | |||
| Nadir | Ha, wie wohl mir´s nun wird, daß Nadine meinen geheimsten Wunsch erfüllen mag. Ja, fliehen will ich mit dir, und sei es auch auf eine unbewohnte Insel! Ich habe ja meine Nadine, undd mit dieser mein Glück, mein Alles. Wenigstens entgehen wir so Astromontens Macht. | Ha, wat ben ik nu blij dat Nadine mijn diepste wens mag vervullen. Ja, ik wil met je ontsnappen, al is het maar naar een onbewoond eiland! Ik heb mijn Nadine, en met haar mijn geluk, mijn alles. Zo ontsnappen we tenminste aan de macht van Astromonten. | ||
| Schack | N°9 Das wirst du nie, das schwör ich dir! | Astromonte | Das wirst du nie, das schwör ich dir! | Dat zal jij echt nooit doen, dat zweer ik! |
| Rec. | Nadir | Wie? Welch unbekannte Stimme sprach mit mir? | Wat? Welke onbekende stem sprak tot mij? | |
| Astromonte | Nie könnt ihr Astromontens Macht euch entziehn. | Je kunt nooit ontsnappen aan de kracht van Astromonten. | ||
| Hör Nadir, wenn du mit Nadinen wirst entfliehn, | Luister Nadir, als je met Nadine ontsnapt, | |||
| Aria | So ist den Frevelnden gewisser Tod beschieden, | De goddelozen zullen dus zeker sterven, | ||
| Dies war im Rath der Götter schon entschieden. | Dit was reeds in de raad van de goden besloten. | |||
| Aria | Nadir | Welche fremde Stimme hörte ich? | Wat voor vreemde stem hoorde ik? | |
| Sie klang so ernst, so feyerlich! | Ze klonk zo serieus, zo plechtig! | |||
| Der Ton durchdrang mir Mark und Bein. | Het geluid drong door mijn botten. | |||
| Ihr Götter strafet mich allein! | Jullie goden straffen alleen mij! | |||
| Mit Freuden sterbe ich dafür | Ik sterf met vreugde hiervoor | |||
| Doch nur Nadinen schenket mir. | Maar alleen Nadinen geeft mij. | |||
| Schikaneder | N° 10a Finale I - Wohin Nadine, sag es mir | Sadik | Wohin Nadine, sag es mir. | Waar moet ik heen, Nadine? Vertel het me. |
| (Gesang) | Nadine | Zu meinem zärtlichen Nadir. | Aan mijn tedere Nadir. | |
| Henneberg | Sadik | Warum Nadine schwandest du | Waarom ben je verdwenen, Nadine? | |
| (instrumentiert) | So schnell aus meinem Arm? | Zo snel uit mijn arm? | ||
| Nadine | Ich eil dem besten Jüngling zu, | Ik haast mij naar de beste jongeling, | ||
| er liebet mich so warm. | Hij houdt zo ontzettend veel van mij. | |||
| Sadik | Du wirst doch deinen Vater nicht verlassen? | Je gaat je vader toch niet verlaten? | ||
| Nadine | Ihr Götter helft! Ich weiß mich nicht zu fassen! | God sta me bij! Ik kan het niet geloven! | ||
| Die Kindes Liebe - des Geliebten Schmerz | De liefde van het kind - de pijn van de minnaar | |||
| Drückt Zentnerschwer auf dies gepreßte Herz. | Er wordt een enorme druk op dit onderdrukte hart gelegd. | |||
| Sadik | Nadine du zerreißest dieses Vaterherz! | Nadine, je maakt het hart van deze vader kapot! | ||
| Nadine | Ach Vater in mir tobt ein namenloser Schmerz. | Oh vader, er woedt een naamloze pijn in mij. | ||
| Sadik | Wirst du nicht achten mein Gebot, | Als je mijn gebod niet respecteert, | ||
| Die Heilifste der Pflichten brechen, | Breek de heiligste plichten, | |||
| So werden mich die Götter rächen - | Dus de goden zullen mij wreken - | |||
| Dich trift Verachtung Fluch undTod. | Verachting, vloek en dood treffen u. | |||
| Nadine | Mein Vater gab den Segen mir, | Mijn vader gaf mij de zegen, | ||
| Und hohe Unschuld wohnet hier. | En hier heerst een grote onschuld. | |||
| Sadik | Dein Vater gab den Segen mir, | Je vader gaf mij de zegen, | ||
| Und hohe Unschuld wohnet hier. | En hier heerst een grote onschuld. | |||
| Beyde | O welch ein schwarzer Tag ist heute! | Wat een zwarte dag is het vandaag! | ||
| Ich unterliege diesem Leide. | Ik ben onderworpen aan dit lijden. | |||
| Schikaneder | N° 10b Finale I - O liebster Vater, hört unsre Bitt' | Schäferinnen | O liebster Vater, hört unsre Bitt', | O liefste Vader, hoor ons gebed, |
| (Gesang) | Und theilt uns Mädchen den Vogel mit! | En deel de vogel met ons meiden! | ||
| Henneberg | Der Genius sagte, er sänge so schön. | Het genie zei dat hij zo mooi zong. | ||
| (instrumentiert) | O holt ihn, wir möchten ihn hören und sehn. | Oh, pak hem, we willen hem horen en zien. | ||
| Sadik | Wohlan! Stellt euch in Reyhen an, | Kom op! Stel je op in rijen, | ||
| Laßt sehn, wer ihn verdienen kann - | Laten we eens kijken wie het verdient - | |||
| Gehorch Nadine meinem Wort, | Volg mijn woord Nadine, | |||
| Geh nicht mehr aus dem Tempel fort. | Verlaat de tempel niet meer. | |||
| Nadine | Ach nun ist es um mich geschehen! | Oh, nu is het voorbij voor mij! | ||
| Nadir wird wohl mich immer sehen. | Nadir zal mij waarschijnlijk altijd zien. | |||
| Verzweifelnd sucht er dann den Tod! | Dan zoekt hij wanhopig de dood! | |||
| Erbarmt euch Götter meiner Noth! | God, wees mij genadig in mijn nood! | |||
| Übrige | Seht doch! Seht! Nadinens Blicke | Kijk! Kijk! Nadins blikken | ||
| starren wild zur Erde hin; | staren wild naar de aarde; | |||
| Als ob tiefer Gram sie drükte, | Alsof er een diep verdriet op haar drukte, | |||
| trüb und düster ist ihr Sinn. | Hun geest is somber en donker. | |||
| Sadik | Nun mag der Vogel es entscheiden | Nu mag de vogel beslissen | ||
| Wer die Unschuldigste von Euch - | Wie van jullie is de meest onschuldige - | |||
| Schäferinnen | Wir halten ihn mit tausend Freuden, | Wij koesteren het met duizend vreugden, | ||
| Gebt her, wir halten ihn zugleich. | Geef het hier, dan houden we het tegelijkertijd vast. | |||
| Schäfer | Ihr Mädchen nein, das kann nicht seyn, | Nee, meisjes, dat kan niet, | ||
| Es hält ihn jede ganz allein; | Ieder van hen heeft het helemaal alleen in handen; | |||
| Seht doch die lieben Mädchen an! | Kijk eens naar die mooie meisjes! | |||
| Sie stecken alle voller List! | Ze zijn allemaal sluw! | |||
| ich will doch sehen, welche dann | Ik wil zien welke | |||
| Die Allerreinste, Zärtlichste ist. | Het puurste, het meest tedere. | |||
| Der Genius sagte er sänge so schön, | Het genie zei dat hij zo mooi zong, | |||
| O holt ihn, wir möchten ihn hören und sehn. | Oh, pak hem, we willen hem horen en zien. | |||
| Sadik | Stellt Euch in Ordnung her zu mir, | Sta in orde voor mij, | ||
| Nun schweiget alle still! | En nu allemaal stil! | |||
| Schäfer | O weh! noch ist der Vogel still! | O jee! De vogel is nog steeds stil! | ||
| Sadik | Nun Tochter ist die Reih an dir! | En nu, dochter, is het jouw beurt! | ||
| Schäfer | Nadine ist der Mädchen Krone! | Nadine is de kroon van het meisje! | ||
| Seht, wie beschämt die andern gehen | Kijk eens hoe beschaamd de anderen zijn | |||
| Der Unschulld wird er nun zum Lohne, | Hij wordt nu de beloning voor onschuld, | |||
| Er singt so herrlich, singt so schön. | Hij zingt zo mooi, zingt zo mooi. | |||
| Schäferinnen | Der Vogel ist der Höll' entrückt, | De vogel wordt uit de hel verwijderd, | ||
| Von Eutifronte ausgeschickt. | Verzonden vanuit Eutifronte. | |||
| Alle | Glück und Heil Nadine dir: | Veel geluk en gezondheid Nadine voor jou: | ||
| Dein ist der Vogel - | De jouwe is de vogel - | |||
| Schikaneder | N° 10c Finale I - Seht doch! Mit goldenem Geweih | Jäger | Seht doch! Mit goldnem Geweih | Kijk! Met gouden gewei |
| (Gesang) | Eilt dort ein Hirsch herbey! | Er rent een hert heen! | ||
| Henneberg | Spitzet die Pfeile! Spannet die Bögen! | Slijp je pijlen! Span je bogen! | ||
| (instrumentiert) | Daß wir den stattlichen Hirschen erlegen. | Dat wij het statige hert doden. | ||
| Wie wir sich Eutifronte freun, | Wat zijn wij blij bij Eutifronte, | |||
| Stimmt in das Jagdgeschrei mit ein. | Doe mee met de jachtkreten. | |||
| Hau, hau! | Raak, raak! | |||
| Lubano | Ach Astromonte steh mir bey! | Oh Astromonte, help mij! | ||
| Mach mich von meinen Feinden frey! | Bevrijd mij van mijn vijanden! | |||
| Übrige | Welch fürchterliches Jagdgeschrey! | Wat een verschrikkelijke jachtkreet! | ||
| Es schallt so schauerlich daher, | Het klinkt zo griezelig, | |||
| Als wenns von Eutifronte wär. | Alsof het uit Eutifronte komt. | |||
| Jäger | Seht doch! Mit goldnem Geweih | Kijk! Met gouden gewei | ||
| Eilt dort ein Hirsch herbey! | Er rent een hert heen! | |||
| Spitzet die Pfeile! Spannet die Bögen! | Slijp je pijlen! Span je bogen! | |||
| Daß wir den stattlichen Hirschen erlegen. | Dat wij het statige hert doden. | |||
| Wie wird sich Eutifronte freun, | Hoe zal Eutifronte gelukkig zijn, | |||
| Stimmt in das Jagdgeschrei mit ein. | Doe mee met de jachtkreten. | |||
| Hau, hau! | Raak, raak! | |||
| Lubano | Ach Astromonte steh mir bey! | Oh Astromonte, help mij! | ||
| Sie hauen und schießen mich zu Brei! | Ze slaan en schieten mij tot moes! | |||
| Übrige | Das ist gewiß Lubanos stimm, | Dat is zeker de stem van Lubano, | ||
| Und Eutifronte hinter ihm. | En Eutifronte achter hem. | |||
| 10-4 | Lubano | Ihr Freunde helft mir aus der Noth! | Vrienden, help mij uit deze problemen! | |
| Sonst jagen mich die Herrn zu Tod! | Anders jagen die heren mij nog dood! | |||
| Die Hunde, die Pfeile, die Peitsche, die Bögen, | De honden, de pijlen, de zweep, de bogen, | |||
| Verfolgen mich Armen auf Weegen und Stegen. | Arme mensen achtervolgen mij over paden en bruggen. | |||
| Wo find ich einen sichern Ort? | Waar kan ik een veilige plek vinden? | |||
| Mein Weib hat auch der Teufel fort. | De duivel heeft ook mijn vrouw meegenomen. | |||
| Alle | Da seht, Lubano ist bestraft! | Kijk, Lubano is gestraft! | ||
| Er trägt auf seiner Stirne schon, | Hij draagt al op zijn voorhoofd, | |||
| Das Merkmal seiner Schand davon. | Het was het teken van zijn schaamte. | |||
| Ihr Götter helft durch eure Kraft. | Jullie goden helpen jullie met jullie kracht. | |||
| Schikaneder | N° 10d Finale I - Ihr Freunde, ihr Mädchen! | Nadir | Ihr Freunde, ihr Mädchen! Stellt euch | Jullie vrienden, jullie meiden! Sta op! |
| (Gesang) | in frommer Andacht an. | in vrome toewijding. | ||
| Henneberg | Denn Astromonte kommt sogleich | Omdat Astromonte binnenkort komt | ||
| (instrumentiert) | Im Wolkenwagen an. | In de wolkenauto. | ||
| Nadine, ich vergehe! | Nadine, ik ga dood! | |||
| Nadine | Nadir, ich vergehe! | Nadir, ik ga dood! | ||
| Alle | Da seht, hier kommt er schon! | Kijk, daar komt hij! | ||
| O welche Pracht | Oh wat een pracht | |||
| Zeigt seine Tracht, | Toont zijn traditionele kostuum, | |||
| So glänzend wie die Sonne! | Zo helder als de zon! | |||
| Schikaneder | N° 10e Finale I - Erhebet eure Häupter! [Schik+Henn] | Astromonte | Erhebt eure Häupter, nahet euch | Hef uw hoofden op, kom dichterbij |
| (Gesang) | Rec. | Ihr guten Kinder! | Jullie goede kinderen! | |
| Henneberg | Zittert nicht, ich schütze euch. | Wees niet bang, ik bescherm je. | ||
| (instrumentiert) | Aria | Ich saß in meinem Wolkenwagen | Ik zat in mijn wolkenauto | |
| Hoch in des Himmels reinster Luft, | Hoog in de zuiverste lucht van de hemel, | |||
| Von Zephirs sanftem Hauch getragen, | Gedragen door de zachte adem van Zephyr, | |||
| Als zu mir drang der Opferduft. | De geur van opoffering bereikte mij. | |||
| Ich hörte euer brünstig Flehen - | Ik heb je vurige smeekbede gehoord - | |||
| Kein Laut kann meinem Ohr entgehen - | Geen enkel geluid kan mijn oor ontgaan - | |||
| Und winkte euch Erhörung zu, | En wenkte u dat u gehoord zou worden, | |||
| Lebt stets in Unschuld, Fried und Ruh, | Leef altijd in onschuld, vrede en stilte, | |||
| Dann wird einst bey der Gottheit Thron, | Toen op een dag bij de troon van de godheid, | |||
| Der schönste Wohnsitz euer Lohn. | De mooiste woning is uw beloning. | |||
| Alle | Wir können nur durch dich allein, | Wij kunnen alleen door jou alleen, | ||
| O Astromonte glücklich seyn. | O Astromonte, wees gelukkig. | |||
| Astromonte | Nie wird ich euch den Schutz versagen, | Ik zal je nooit bescherming ontzeggen, | ||
| Nun gebt das liebste Opfer mir, | Geef mij nu het dierbaarste offer, | |||
| Das kleine Lämmchen, legts in Wagen | Het lammetje, zet het in de kar | |||
| Dann schwing' ich mich sogleich von hier. | Dan slinger ik mezelf meteen hier weg. | |||
| Alle | Du guter Schutzgott! Nimm es hin | Jij goede beschermgod! Accepteer het. | ||
| Das Opfer, das wir bringen! | Wat een offers brengen wij! | |||
| und willst du unser Leben, | en wil je ons leven, | |||
| Mit Freuden opfern wir es hin. | Wij bieden het met vreugde aan. | |||
| Astromonte | Von Herzen dank ich euch deswegen | Ik dank u uit de grond van mijn hart | ||
| Ihr Lieben! Nun gehabt euch wohl! | Lieve mensen! Vaarwel! | |||
| Es ströme Friede Glück und Segen! | Mogen vrede, geluk en zegeningen stromen! | |||
| Stets geh' es dieser Insel wohl. | Moge dit eiland altijd voorspoedig zijn. | |||
| Vor ihren Feinden schütz' ich sie, | Ik bescherm ze tegen hun vijanden, | |||
| Vergesset Astromonte nie! | Vergeet Astromonte nooit! | |||
| Alle | Nie, guter Astromonte, nie! | Nooit, beste Astromonte, nooit! | ||
| Schütz' unsre Insel, segne sie. | Bescherm ons eiland, zegen het. | |||
| Astromonte | O schweig du guter Vogel! Schweig! | Oh, wees stil, goede vogel! Wees stil! | ||
| Dein Lied benimmt mir meine Ruh, | Je lied neemt mijn vrede weg, | |||
| Dein Lied erneuert meinen Gram! - | Jouw lied vernieuwt mijn verdriet! - | |||
| Sagt, Mädchen, welche ihn bekam? | Vertel eens, meisje, wie heeft het? | |||
| Alle | Nadine wars, die ihn bekam. | Nadine was degene die het kreeg. | ||
| Astromonte | Wie? Dieses Mädchen heißt Nadine? | Wat? Is de naam van dit meisje Nadine? | ||
| Welch Reitz! Welch unschuldsvolle Miene! | Wat een charme! Wat een onschuldige uitdrukking! | |||
| Welch Glück, daß ich dich sehe. | Wat een geluk dat ik jou zie. | |||
| Nadir, Nadine | Nadine/Nadir, ich vergehe! | Nadine/Nadir, ik ga dood! | ||
| Astromonte | Ihr Aug - die holde Miene, | Haar ogen - de mooie uitdrukking, | ||
| Ist mir ein Zauberband. | Voor mij is het een magische band. | |||
| Willkommen! O Nadine! | Welkom! Oh Nadine! | |||
| Welch zarte weiße Hand! | Wat een tere witte hand! | |||
| Ist dieses Mädchen nicht erköhren | Is dit meisje niet | |||
| Die vor'ge Ruh zu geben mir, | Om mij de rust te geven die ik eerder had, | |||
| Dann bin ich ohne Hülf verloren, | Dan ben ik verloren zonder hulp, | |||
| Und weig nagts am Herzen hier. | En het knaagt aan mijn hart. | |||
| Nadine! Ich bedaure dich! | Nadine! Ik heb medelijden met je! | |||
| Du mußt mit mir, komm fasse dich. | Je moet met me meekomen en jezelf herpakken. | |||
| Komm, und sag allen Lebewohl. | Kom en neem afscheid van iedereen. | |||
| Nadine | Nadir! | Nadir! | ||
| Nadir | Nadine! - wie ist mir? | Nadine! - hoe gaat het met mij? | ||
| Sadik | Meine Tochter! | Mijn dochter! | ||
| Alle | O ihr Götter! | O goden! | ||
| Schikaneder | N° 10f Finale I - Wuth und Verzweiflung | Sadik | Wuth und Verzweiflung tobt in mir, | Woede en wanhoop woeden in mij, |
| (Gesang) | Nadir | Beraubt mich meiner Sinnen! | Beroof mij van mijn zintuigen! | |
| Henneberg | Fluch! Fluch! O Astromonte dir! | Vloek! Vloek! O Astromonte voor jou! | ||
| (instrumentiert) | Dem schändlichen Beginnen. | Het schandelijke begin. | ||
| Alle | O Astromonte straf sie nicht, | O Astromonte, straf ze niet, | ||
| Wuth tobt in ihrem Herzen. | Woede woedt in haar hart. | |||
| Sonst dächten sie an ihre Pflicht, | Anders zouden ze aan hun plicht denken, | |||
| Vergieb es ihren Schmerzen. | Vergeef hun pijn. | |||
| Schikaneder | N° 10g Finale I - Ich muß Nadinen eilig nach | Sadik | Ich muß Nadinen eilig nach, | Ik moet snel achter Nadinen aan, |
| (Gesang) | Nadir | Ich muß sie wieder finden | Ik moet haar weer vinden | |
| Henneberg | Übrige | Wir ziehn euch alle, alle nach, | We zullen jullie allemaal trekken, allemaal achter jullie aan, | |
| (instrumentiert) | Vielleicht daß wir sie finden. | Misschien vinden we haar. | ||
| Sadik, Nadir | Was Astromonte mir entriß, | Wat Astromonte mij heeft afgenomen, | ||
| Ist mehr noch als mein Leben. | Het is meer dan mijn leven. | |||
| Schikaneder | N° 10f Finale I - Der Teufel hat mein Weib gewiß | Lubano | Der Teufel hat mein Weib gewiß, | De duivel heeft zeker mijn vrouw meegenomen, |
| (Gesang) | Er muß mirs wieder geben. | Hij moet het aan mij teruggeven. | ||
| Henneberg | Alle | Befreye uns von Angst und Zweifel, | Bevrijd ons van angst en twijfel, | |
| (instrumentiert) | Gieb uns Nadinen doch zurück! | Geef ons Nadinen terug! | ||
| Lubano | O Eutifronte! Schwarzer Teufel! | O Eutifronte! Zwarte duivel! | ||
| Schick mir doch mein Weib zurück! | Stuur mijn vrouw terug! | |||
| Alle | O gieb uns doch Nadinen wieder! | Oh, geef ons Nadine terug! | ||
| Wir opfern gerne alles auf. | Wij offeren graag alles op. | |||
| Lubano | Nach zwanzig Jahr kriegst du sie wieder! | Na twintig jaar krijg je het terug! | ||
| Nur jetzt schick mir mein Weib herauf. | Stuur nu mijn vrouw naar mij toe. | |||
| Alle | Umsonst, umsonst ist das Begehren, | Tevergeefs, tevergeefs is het verlangen, | ||
| Und Astromonte hört uns nicht. | En Astromonte hoort ons niet. | |||
| Lubano | Der schwarze Teufel will nicht hören, | De zwarte duivel wil het niet horen | ||
| Weil sie ihm in die Augen sticht. | Omdat ze hem in de ogen prikt. | |||
| Schikaneder | N° 10g Finale I - So kommt denn ohne zu verweilen | Chor | So kommt denn ohne zu verweilen, | Kom dus zonder uitstel, |
| (Gesang) | Und lasset uns zu Schiffe eilen, | En laten we ons haasten naar de schepen, | ||
| Henneberg | Kommt lasset uns noch weiter fahren, | Kom, laten we verder gaan, | ||
| (instrumentiert) | Als jemals unsre Schiffe waren, | Dan ooit waren onze schepen, | ||
| Nadinen müssen wir befreyn. | We moeten Nadinen bevrijden. | |||
| Und wär sie schon | En als ze al | |||
| Beim Acheron! | Bij Acheron! | |||
| Kommt schiffet ein! | Kom aan boord! | |||
| NN | N° 00 Ouverture Atto II.do. | |||
| Henneberg | N° 11 Ach Astromonte steh uns bey | Chor | Ach Astromonte steh uns bei! | Oh Astromonte, help ons! |
| Wir sind vom Tod umgeben. | Wij worden omringd door de dood. | |||
| Ach rette unser Leben, | Oh, red onze levens, | |||
| Hör unser Angstgeschrey! | Hoor onze angstkreten! | |||
| Die Stürme sausen! | De stormen woeden! | |||
| Die Wellen brausen! | De golven bulderen! | |||
| Die Thaue Zittern! | De dauw beeft! | |||
| Die Maste splittern! | De masten breken af! | |||
| Die Segel krachen! | De zeilen breken! | |||
| Mit offnem Rachen | Met open keel | |||
| Ziehn uns die Schlünde, | Trek onze keel dicht, | |||
| in tiefe Gründe. | in diepe redenen. | |||
| Eutifronte | Triumph, Triumph! Ich bin gerochen, | Triomf, triomf! Ik word geroken, | ||
| (Die Schiffe gehen unter.) | ich hab gesiegt! | Ik heb gewonnen! | ||
| Eutifronte | Astromonte sieh herab | Astromonte kijkt naar beneden | ||
| Recitativ. | Sieh meine Macht, | Zie mijn kracht, | ||
| Ist größer als die deine. | Is groter dan die van jou. | |||
| Ich habe sie zerstört, | Ik heb ze vernietigd, | |||
| Die Diener deiner Gottheit. | De dienaren van uw godheid. | |||
| Genius | Nur quälen kannst du die Menschen, nie zerstören, | Je kunt mensen alleen maar kwellen, nooit vernietigen, | ||
| Dies läßt Astromonte dir durch mich verkünden! | Astromonte vertelt je dit via mij! | |||
| Eutifronte! Höre meine Warnung sey weise: | Eutifronte! Hoor mijn waarschuwing, wees wijs: | |||
| Versöhne dich mit Astromonte. | Verzoen u met Astromonte. | |||
| Eutifronte | Ewiger Fluch, | Eeuwige vloek, | ||
| Treffe Astromonten so wie mich. | Ontmoet astromonten zoals ik. | |||
| Nadir | O ihr Götter! Zu hart sind eure Schläge. O Nadine. | Oh goden! Je slagen zijn te hard. Oh Nadine. | ||
| Lubano | Das Wasser ist mein Element nicht; sonst wär ich gewiß ersoffen. O Astromonote, wie kannst du einen so unschuldigen Ehemann, wie ich bin, gar so plagen? - Hab die alle Jahr meinen Hirschen geopfert, ob du ihn bekommen hast, das weiß ich natürlich nicht. Könnt auch nichts dafür, denn meine Meinung war gut. Da bin ich nun ganz allein, weiß weder, wo ich bin, noch weniger, wo der höllische Eutifronte mein Weib hat. Jetzt bleibt mir kein andres Mittel übrig, als ruhig abwarten, bis ein Schiff kommt, das mich mitnimmt, wenn mich bis dahin der Hunger nicht aufreibt. Das ist ein trauriges Leben, ja, fang nur einer an, verliebt zu werden, hernach hat er alle Plagen auf dem Hals. Hätt ich mich nicht verliebt, so hätt ich kein Weib genommen, so dürft ich jetzt nicht wie ein Narr in der Welt herumlaufen. Jetzt fühl ich erst die Wahrheitslehre, wo mir ein weiser Mann einst sagte: | Water is niet mijn element; anders was ik zeker verdronken. O, Astromonote, hoe kun je zo'n onschuldige echtgenoot als ik kwellen? Ik offerde haar elk jaar aan mijn hert; of je het hebt gekregen, weet ik natuurlijk niet. Ik kon er niets aan doen, want mijn bedoeling was goed. Hier ben ik helemaal alleen, ik weet noch waar ik ben, noch waar het helse Eutifronte mijn vrouw heeft. Nu heb ik geen andere keus dan rustig te wachten tot er een schip langskomt om me mee te nemen, als de honger me tegen die tijd niet heeft verteerd. Het is een triest leven; sterker nog, als iemand zomaar verliefd wordt, krijgt hij allerlei problemen aan zijn hoofd. Als ik niet verliefd was geworden, had ik geen vrouw genomen; ik zou nu niet als een dwaas de wereld rond kunnen zwerven. Pas nu voel ik de leer van de waarheid, waar een wijze man me ooit vertelde: | ||
| Henneberg | N° 12 Den Mädchen trauet nicht zu viel | Lubano | Den Mädchen trauet nicht zu viel, | Vertrouw de meisjes niet te veel, |
| Denn treulos sind sie alle! | Want zij zijn allen ontrouw! | |||
| Ihr Hand und Mund und Augenspiel, | Haar hand, mond en ogen, | |||
| Lockt uns nur in die Falle. | Ze lokken ons alleen maar in de val. | |||
| Denn wer den Mädchen zu viel traut, | Want wie de meisjes te veel vertrouwt, | |||
| Der ist ein dummer Teufel, | Hij is een domme duivel, | |||
| Der hat sein Haus auf Sand gebaut, | Hij bouwde zijn huis op zand, | |||
| Und büßt es ohne Zweifel. | En zullen daar ongetwijfeld voor betalen. | |||
| Im Anfang sind sie still und fromm, | In het begin zijn ze stil en vroom, | |||
| Verstecken ihr Klauen, | Verberg hun klauwen, | |||
| Und sagen: schöner Vogel! Komm, | En zeg: mooie vogel! Kom, | |||
| Du darfst mir sicher trauen. | Je kunt mij zeker vertrouwen. | |||
| Am Ende spielen sie mit ihm, | Uiteindelijk spelen ze met hem, | |||
| Ballon und blinde Mäuse; | Ballon- en blinde muizen; | |||
| Das Weib wird Herr, und macht aus ihm | De vrouw wordt meester en maakt van hem | |||
| Den Pudel in dem Hause. | De poedel in huis. | |||
| Am End heißt es: Apporte, mon cher. | Uiteindelijk is het: Apporteer, mijn liefste. | |||
| Such´s Hölzel! Such Verloren! | Vind de stok! Vind de verloren stok! | |||
| Da! Da! Bring die Panroffeln her, | Daar! Daar! Breng de panroffels mee, | |||
| wart auf und spitz die Ohren. | Wacht even en spits je oren. | |||
| Ich gehe jetzt ein wenig aus, | Ik ga nu even weg, | |||
| du wirst nicht miitgenommen, | je wordt niet meegenomen, | |||
| bewahre du indes das Haus, | Houd ondertussen het huis schoon, | |||
| wenn etwa Diebe kommen. | als er dieven komen. | |||
| Orf sind wir Männer auch nicht nutz | Of wij mannen hebben ook geen nut | |||
| und schüren erst das Feuer | en het vuur aanwakkeren | |||
| und rennen oft dem Weib zum Trutz | en rennen vaak naar de woede van de vrouw | |||
| nach Mädchen, wie die Geier. | voor meisjes als gieren. | |||
| Kein hübsch Gesicht hat vor uns Ruh, | Geen enkel mooi gezicht heeft vrede voor ons, | |||
| die Braune, und die Blonde. | de brunette en de blondine. | |||
| Wir tappen, wo wir finden zu, | Wij tasten waar we vinden, | |||
| Wie Mußje Eutifronte. | Zoals Mußje Eutifronte. | |||
| Nadir | Nadine! Nadine! - | Nadine! Nadine! - | ||
| Eutifronte | Ha! Hier ist doch einer, der meiner Rache entkam. | Ha! Hier is iemand die aan mijn wraak is ontsnapt. | ||
| Nadir | Hülfe! Sie zerreißen mich. Fluch! Ewiger Fluch dir, Astromonte! | Help! Ze scheuren me uit elkaar. Verdomme! Eeuwige vloek op jou, Astromonte! | ||
| Eutifronte | Fluch dem Astromonte? Ha, wohl mir. Solche Worte klingen süß in meinen Ohren. | Vloek van de Astromonte? Ha, wat heb ik geluk. Zulke woorden klinken me zoet in de oren. | ||
| Nadir | Du ein Gott? Ha ha! Ich spotte deiner. | Ben jij een god? Haha! Ik lach je uit. | ||
| Eutifronte | So recht, Jüngling! Verwünsche deien ohnmächtigen Gott! Eutifronte wird dich dann schützen. | Helemaal gelijk, jongeman! Vervloek je machteloze god! Eutifronte zal je dan beschermen. | ||
| Nadir | Gib mir Nadine wieder, oder… | Geef me Nadine terug, of… | ||
| Allmächtige Götter, wo bin ich? | Almachtige goden, waar ben ik? | |||
| Eutifronte | In den Armen deines Freundes. | In de armen van je vriend. | ||
| Nadir | Du bist? | Jij bent? | ||
| Eutifronte | Eutifronte! Zittre nicht und höre mich! - Du siehst an mir Astromontes Bruder. Wir beide Söhne eines berühmten Weisen, dem unter allen, welche die magischen Künste über Sterbliche erhebt, keiner den ersten Platz streitig machte! Er arbeitete viele Jahre lang an dem geheimnisvollen und alles vermögenden Stein der Weisen. Und als nun mit vieler Mühe dies bewundernswürdige Werk der Magie zustand kam, so rief er uns eines Tages zu sich. Kinder, sagte er, ich habe jedem von euch die geheimen Wissenschaften mitgeteilt, ihr könnt beide glücklich sein, und auch anderer Menschen Glück befördern, sobald ihr einig sein werdet. Er schloß dann eine mit Eisen beschlagene Kiste auf, die mit unermeßlichen Schätzen bereichert war. Dies alles ist euer, teilt euch in gleiche Teile. Nur, sagte er zu mir, muß du Eutifronte, deinem Bruder, als Erstgeborenem, diesen kostbaren Stein nicht versagen. Ewiger Fluch ihm, rief ich voll Grimm. Mein Vater unterbrach mich schnell. Keinen Laut mehr, rief er. Eure Uneinigkeit und Haß sind mir längst bewußt, keiner von euch soll ihn besitzen. Er warf den Stein nebst einem Schlüssel in ein Gefäß, und nach einigen geheimnisvollen Worten kam ein Adler geflogen. Unser Vater schwang seinen Stab und dsagte: Trage es in den Palast des Geisterkönigs, dort werde es aufbehalten, bis die Schlüsse des Schicksals erfüllt sein. Sogleich faßte der Adler das Gefäß und flog mit selbem durch die Luft. Nach einer langen Pause voll innerlichen Kampfes von Schmerz und Zorn, fuhr unser Vater fort: Ihrhabt ihn verloren, dafür ist er einem Sohnevon einem unter euch bestimmt. | Eutifronte! Beef niet en luister naar me! Je ziet in mij Astromonte's broer. We zijn beiden zonen van een beroemde wijze, wiens eerste plaats onder allen die de magische kunsten boven stervelingen verheffen nooit is betwist! Hij werkte vele jaren aan de mysterieuze en almachtige Steen der Wijzen. En toen, met veel moeite, dit bewonderenswaardige werk van magie was geschapen, riep hij ons op een dag bij zich. Kinderen, zei hij, ik heb de geheime wetenschappen aan ieder van jullie meegedeeld; jullie kunnen beiden gelukkig zijn en ook het geluk van anderen bevorderen zodra jullie verenigd zijn. Hij ontsloot toen een ijzeren kist gevuld met onmetelijke schatten. Dit alles is van jullie; verdeel jullie gelijk. Alleen, zei hij tegen mij, mogen jullie Eutifronte, je broer, deze kostbare steen niet ontzeggen als zijn eerstgeborene. Eeuwige vloek zij over hem, riep ik woedend. Mijn vader onderbrak me snel. Geen enkel geluid meer, riep hij. Ik ben me al lang bewust van jullie verdeeldheid en haat; Niemand van jullie zal het bezitten. Hij gooide de steen, samen met een sleutel, in een vat, en na een paar mysterieuze woorden vloog er een adelaar voorbij. Onze vader zwaaide met zijn staf en zei: "Breng hem naar het paleis van de Geestenkoning; daar zal hij bewaard worden totdat de decreten van het lot vervuld zijn." Onmiddellijk greep de adelaar het vat en vloog ermee door de lucht. Na een lange pauze, vol innerlijke strijd tussen pijn en woede, vervolgde onze vader: "Jullie zijn het kwijt; in plaats daarvan is het bestemd voor een zoon van een van jullie." | ||
| Nadir | Vergib, daß ich dich unterbreche. Hattet ihr beide damals auch schon geliebt? | Sorry dat ik je onderbreek. Waren jullie toen allebei verliefd? | ||
| Eutifronte | Erlaube mir. Astromonte uund ich liebten damals die wunderschöne Prinzessin eines reichen Fürsten.- Astromonte war der Begünstigte, er bekam sie zum Weibe, und er zeugte einen Sohn mit ihr, den ich aber in seiner Jugend noch erstickte. | Sta me toe. Astromonte en ik waren destijds verliefd op de mooie prinses van een rijke prins. Astromonte was onze favoriet; hij trouwde met haar en verwekte een zoon bij haar, die ik in zijn jeugd heb gesmoord. | ||
| Nadir | Du hast ihn getötet? | Heb jij hem vermoord? | ||
| Eutifronte | Getötet und mich gerächt. | Ze hebben me vermoord en gewroken. | ||
| Nadir | Ich vergehe! Und Astromonts Weib? | Ik ga dood! En Astromonts vrouw? | ||
| Eutifronte | Starb aus Gram! Mein Vater, über mich höchst erzürnt, verfluchte mich, und um meinen Bruder zu trösten, gab er ihm an dem Tage seines zweifachen Verlustes eine Zaubervogel. Hier Sohn, sprach er zu ihm, gebe ich dir das Liebste, was ich noch habe, meinen Vogel, dieser wird alles nach deinem Wunsch an sihc locken. | Gestorven van verdriet! Mijn vader, woedend op me, vervloekte me, en om mijn broer te troosten, gaf hij hem op de dag van zijn dubbele verlies een magische vogel. "Hier, zoon," zei hij tegen hem, "ik geef je het kostbaarste wat ik nog heb: mijn vogel. Hij zal alles wat je maar wilt naar zich toe trekken." | ||
| Nadir | Vogel? O er ist´s. Dieser Vogel lockte auch Nadine an sich, und Astromonte hat sie mir entrissen. | Vogel? Oh, hij is het. Deze vogel lokte Nadine ook naar zich toe, en Astromonte rukte haar van me af. | ||
| Eutifronte | Also hast du doch Ursache, Astromonte zu fluchen? | Heb je dus reden om Astromonte te vervloeken? | ||
| Nadir | O nein! Fluchen will ich nicht mehr, nur weinen und bitten, bis er mich erhört. | Oh nee! Ik wil niet meer vloeken, ik wil alleen maar huilen en bidden totdat hij me hoort. | ||
| Eutifronte | Dein Bitten ist umsonst. Du kannst deine Geliebte nur durch meine Hilfe wieder erhalten. Dafür aber mußt du dich entschließen, Astromonte zu töten. | Je smeekbeden zijn tevergeefs. Je kunt je geliefde alleen met mijn hulp terugkrijgen. Maar daarvoor moet je Astromonte doden. | ||
| Nadir | O ihr Götter! Das kann ich nicht. | Oh mijn god! Dat kan ik niet. | ||
| Eutifronte | So ist deine Geliebte auf immer für dich verloren. Komm, erhole dich in meinem Speisesaal. Ich will dich mmit Speit und Trank bewirten, dann will ich den Mordstahl schmieden undd dir den geheimen Weg zu Astromontes Palaste zeigen. | Zo is je geliefde voor altijd voor je verloren. Kom, rust uit in mijn eetkamer. Ik zal je trakteren op eten en drinken, dan zal ik het moordmes smeden en je de geheime weg naar Astromonte's paleis wijzen. | ||
| Lubano | Das ist eine abscheuliche Gegend da herum, ich mag hinsehen, wo ich will, so find ich weder Frucht noch Wasser. Wenn nicht bald ein Schiff kommt, so muß ich verhungern. O Astromonote, wie ist dies möglich, daß du mich armen Ehemannn gar so lang kannst leiden sehen? | Het is een walgelijke buurt daarIk zoek waar ik ook kijk, maar ik vind geen fruit of water. Als er niet snel een schip komt, zal ik verhongeren. O Astromonote, hoe is het mogelijk dat je mij, een arme echtgenoot, zo lang ziet lijden? | ||
| Lubanara | Lubano! | Lubano! | ||
| Lubano | Lubanara! Sag mir, bist du´s, oder bist du´s nicht? | Lubanara! Vertel eens, ben jij het of ben jij het niet? | ||
| Lubanara | Ich bin´s, deine wunderbare Frau. | Ik ben het, jouw fantastische vrouw. | ||
| Lubano | Jetzt ist mir auf einmal Hunger und Durst vergangen. Liebes Weib, wie ist´s dir ergangen? | Nu ben ik plotseling vrij van honger en dorst. Lieve vrouw, hoe gaat het met je? | ||
| Lubanara | Je nun, wie man´s nimmt. | Ja, dat hangt ervan af hoe je er naar kijkt. | ||
| Lubano | Residiert etwa gar Eutifronte in dieser Gegend? | Woont Eutifronte eigenlijk wel in deze buurt? | ||
| Lubanara | Freilich! O Eutifronte ist ein böser Mann. Er wollte, daß ich ihm Liebe schenken sollte. | Natuurlijk! Oh, Eutifronte is een slecht mens. Hij wilde dat ik hem liefde gaf. | ||
| Lubano | Nu, und du? | En met jou? | ||
| Lubanara | Lieber den Tod, war meine Antwort. | Liever dood, was mijn antwoord. | ||
| Lubano | Ließ er´s dabei bewenden? | Heeft hij het daarbij gelaten? | ||
| Lubanara | Er mußte wohl. Hör, er dachte, mich mit Gold und Edelstein zu blenden, aber ich - | Dat moet hij wel hebben gedaan. Luister, hij dacht dat hij me kon verblinden met goud en edelstenen, maar ik... | ||
| Lubano | Du hast vermutlich die Augen zugedrückt? | Heb je waarschijnlijk je ogen dichtgeknepen? | ||
| Lubanara | Augen und Ohren. | Ogen en oren. | ||
| Lubano | Was ich für eine standhafte Frau hab. | Wat een trouwe vrouw heb ik toch. | ||
| Lubanara | Ja, aber Nadir ist nicht so standhaft als ich. Eutifronte hat ihn schon ganz berückt. | Ja, maar Nadir is niet zo standvastig als ik. Eutifronte heeft hem al helemaal in zijn greep. | ||
| Lubano | Nadir ist jaa mit den Übrigen gescheitert? | Nadir faalde samen met de rest? | ||
| Lubanara | Er hat sich zum Glück gerettet wie du. Und nun will Eutifronte ihn zum Werkzeug seiner Rache machen. Er hat Nadir so einzuschläfern gewußt, daß er vor Grimm den Augenblick kaum erwarten kann, Astromonte das Schwert ins Herz zu stoßen. Aber wenn ich Nadir nicht sofort warne und von allem unterrichte, so will ich weig wie eine Katze Miau schreien. | Gelukkig heeft hij zichzelf gered, net als jij. En nu wil Eutifronte hem gebruiken als instrument voor zijn wraak. Hij heeft Nadir zo in slaap gesust dat hij zo woedend is dat hij nauwelijks kan wachten op het moment om zijn zwaard in Astromontes hart te steken. Maar als ik Nadir niet meteen waarschuw en hem van alles op de hoogte stel, zal ik miauwen als een kat. | ||
| Eutifronte | So verwandle ich dich in eine Katze, Verräterin! | Zo verander ik jou in een kat, verrader! | ||
| Lubano | Hört ich nicht sprechen? Mir schaudert die Haut. Liebes Weib, das Beste wird sein, wenn wir bald ein Schiff treffen, weiter zu segeln; denn hier gefällt´s mit schon nicht mehr. | Kan ik niet horen wat ik zeg? Mijn huid kruipt. Lieve vrouw, het beste is om door te varen als we binnenkort een schip tegenkomen; want ik vind het hier niet meer prettig. | ||
| NN | N° 13 Marsch | |||
| Mozart | N° 14 Nun liebes Weibchen ziehest du | Lubano | Nun liebes Weibchen ziehest du, | Nu lieve vrouw, ga jij bewegen, |
| Mit mir der stillen Hütte zu. | Met mij mee naar de stille hut. | |||
| Lubana | Miau! Miau! | Miauw! Miauw! | ||
| Lubano | Was red'st du da? Sags nur heraus | Waar heb je het over? Zeg het gewoon hardop. | ||
| Nicht wahr, nun bleibst du gern zu Haus? | Nu blijf je toch liever thuis? | |||
| Lubana | Miau! | Miauw! | ||
| Lubano | Der Teufel hol' das Miaugeschrey! | De duivel mag miauwen! | ||
| Sag, bleibst du mir alleine treu? | Vertel mij, blijf jij alleen mij trouw? | |||
| Lubana | Miau! | Miauw! | ||
| Lubano | O weh! o weh! ich armer Mann! | Oh wee! Oh wee! Arme ik, arme man! | ||
| Sie ist behext, was fang ich an? | Ze is betoverd, wat moet ik doen? | |||
| Lubana | Miau! | Miauw! | ||
| Lubano | Du armes Weib, du dauerst mich! | Arme vrouw, ik heb medelijden met je! | ||
| Ist keine Hilfe mehr für dich? | Is er geen hulp meer voor u? | |||
| Lubana | Miau! | Miauw! | ||
| Lubano | Vielleicht hilft Eutifronte noch, | Misschien kan Eutifronte nog helpen, | ||
| Komm, er wird uns verzeihn. | Kom, hij zal ons vergeven. | |||
| Eutifronte | Diesen Augenblick, Nadir, war ich dein Retter. Lubanara, die soeben ihren Mann gefunden, wollte unser Geheimniss verraten. | Dit moment, Nadir,Ik was je redder. Lubanara, die net haar man had gevonden, wilde ons geheim onthullen. | ||
| Nadir | Lubano lebt? | Leeft Lubano nog? | ||
| Eutifronte | Ich hab ihn um deinetwillen gerettet. Hat es zwar nicht um meinetwillen verdient, aber er ist dein Freund, und das ist mir genug. | Ik heb hem voor jou gered. Hij verdiende het niet voor mij, maar hij is je vriend, en dat is genoeg voor mij. | ||
| Nadir | O Dank! Tausend Dank dir, Eutifronte! O könnt ich dies vergelten, mit Freunden. Selbst mein Leben sei für dich gewagt. | Oh, bedankt! Duizendmaal dank aan jou, Eutifronte! Oh, kon ik dit maar met vrienden terugbetalen. Zelfs mijn leven zou voor jou op het spel staan. | ||
| Eutifronte | Ich bin belohnt, da du mein gutes Herz erkennst. _ Nun, Nadir, verlasse ich dich. Sobald du einen siebenfachen Hammerschlag hören wirst, so werden auf meinen Befehl unterirdische Geister dich abrufen. Sie werden dich führen in das Gewölbe des Schreckens. Dort wirst du sehen, das Zauberschwert der Rache schmieden für Astromonte. Mit diesem wirst du Nadine dir erkämpfen. Du sollst sehen, was meine Kunst vermag. | Ik word beloond omdat je mijn goede hart erkent. Nu, Nadir, verlaat ik je. Zodra je een zevenvoudige hamerslag hoort, zullen onderaardse geesten je op mijn bevel oproepen. Ze zullen je naar de Kluis van de Terreur leiden. Daar zul je het magische zwaard van wraak zien, gesmeed voor Astromonte. Daarmee zul je Nadine voor jezelf winnen. Je zult zien wat mijn kunst kan doen. | ||
| NN | N° 15 Nadir du siegst, ich mey'n es redlich | Eutifronte | Nadir du siegst, ich mey'n es redlich, | Nadir, je wint, ik meen het eerlijk, |
| Das Schwerdt, so ich dir geb' ist tödlich, | Het zwaard dat ik je geef is dodelijk, | |||
| Und den es trift, der stürzt hinab, | En wie het ook raakt, valt naar beneden, | |||
| Hinab ins schwarze düstre Grab. | Naar beneden in het zwarte, sombere graf. | |||
| Du darfst die Rache muthig wagen, | Je mag met durf wraak nemen, | |||
| Und wirst du wanken oder zagen, | En zul je wankelen of aarzelen, | |||
| Denk an Nadinen, dann stößest du beherzter zu. | Denk aan Nadinen, dan zul je moediger toeslaan. | |||
| Nadir du siegst, ich mey'n es redlich, | Nadir, je wint, ik meen het eerlijk, | |||
| Das Schwerdt, so ich dir geb' ist tödlich, | Het zwaard dat ik je geef is dodelijk, | |||
| Und den es trift, der stürzt hinab, | En wie het ook raakt, valt naar beneden, | |||
| Hinab ins schwarze düstre Grab. | Naar beneden in het zwarte, sombere graf. | |||
| Du darfst die Rache muthig wagen, | Je mag met durf wraak nemen, | |||
| Und wirst du wanken oder zagen, | En zul je wankelen of aarzelen, | |||
| Denk an Nadinen, dann stößest du beherzter zu. | Denk aan Nadinen, dan zul je moediger toeslaan. | |||
| Nadir | Das Zauberschwert, sagte er, wird er mir schmieden? Und mit diesem soll ich meine Nadine erkämpfen? Wenn nun aber sein Herz falscher dächte, als seine Reden klingen? Wenn er mich täuschte? - O ihr Götter! In was für ein Labyrinth von Angst und Schrecken bin ich versetzt! | Het magische zwaard, zei hij, zal hij een zwaard voor me smeden? En daarmee moet ik mijn Nadine winnen? Maar wat als zijn hart valser was dan zijn woorden klinken? Wat als hij me bedroog? - O goden! In wat een labyrint van angst en verschrikking ben ik gestort! | ||
| Gerl | N° 16 Ihr gütigen Götter [Gerl] | Nadir | Ihr gütigen Götter, erhört mein Flehen, | Jullie vriendelijke goden, hoor mijn smeekbede, |
| Laßt mich Nadinen bald wieder sehen! | Ik wil Nadinen snel weer eens zien! | |||
| Erbarmt euch meiner, und gebt meinem Flehn | Wees mij genadig en verhoor mijn gebed | |||
| Nadinen zurück! | Nadine is terug! | |||
| Seht dieses Sehnen, | Zie dit verlangen, | |||
| Dies Auge voll Thränen, | Dit oog vol tranen, | |||
| O seht diesen jammernden ängstlichen Blick: | Oh, zie deze huilende, angstige blik: | |||
| Der Hoffnung strahlende Sonne | De schijnende zon van hoop | |||
| gibt Ahndung, seliger Wonne, | geeft een voorgevoel, gelukzalige zaligheid, | |||
| Bringt Ruhe mir wieder zurück. | Geef mij weer vrede. | |||
| Dies´Sehnen, | Dit verlangen, | |||
| dies´Auge voll Tränen. | dit oog vol tranen. | |||
| O jammernder Blick, | O klagende blik, | |||
| erhebt durch die Wolken sich schon. | komt al door de wolken heen. | |||
| Dies´ ängstliche Sehnen, | Dit angstige verlangen, | |||
| der jammernde Blick, | de zeurende blik, | |||
| erhebt durch die Wolken sich schon. | komt al door de wolken heen. | |||
| zum Throne der Gottheit sich; | naar de troon van de godheid; | |||
| dies´ Auge voll Tränen, | dit oog vol tranen, | |||
| bringt Ruhe mir wieder zurück. | brengt mij weer vrede. | |||
| der jammernde Blick, | de zeurende blik, | |||
| Der Hoffnung strahlende Sonne | De schijnende zon van hoop | |||
| gewährt mir selige Wonne, | schenkt mij gelukzalige gelukzaligheid, | |||
| bringt Tage der Freude zurück. | brengt dagen van vreugde terug. | |||
| Lubano | Nadir! | Nadir! | ||
| Nadir | O Herzensfreund, komm in meine Arme. | O vriend van het hart, kom in mijn armen. | ||
| Lubano | Du bist also wirklich gerettet. | U bent dus werkelijk gered. | ||
| Nadir | Zu meiner Qual. Mein Vater ist tot, unsere Freunde verlofen, Nadine mir entrissen! - Was nützt ein qualvolles Leben mir ohne Nadine! | Tot mijn grote verdriet. Mijn vader is dood, onze vrienden zijn verloren, Nadine is me ontnomen! Wat heb ik aan een pijnlijk leven zonder Nadine? | ||
| Lubano | Freund! Du bist nicht allein unglücklich; bin´s auch; bin´s doppelt. | Vriend! Jij bent niet de enige die ongelukkig is; ik ook, en dubbel ongelukkig. | ||
| Nadir | Wieso? | Hoe komt dat? | ||
| Lubano | Du weißt, daß ich vn jeher eine schreckliche Antipathie gehabt habe vor allen Katzen? | Weet je dat ik altijd een vreselijke hekel heb gehad aan katten? | ||
| Nadir | Nun? | Dus? | ||
| Lubano | Mein Weib, frag sie nur, wirst´s gleich selbst hören. | Vraag het maar aan mijn vrouw, dan hoor je het zelf. | ||
| Nadir | Wie nennt sich euer Unglück? | Hoe heet jouw ongeluk? | ||
| Lubanara | Miau! Miau! | Miauw! Miauw! | ||
| Lubano | Hast du´s gehört? Das ist das größte Unglück, sie kann nichts anderes mehr sagen als Miau, Miau. Jetzt hab ich eine Katz zum Weib. Das wird ein Diskurss werden, zum Davonlaufen. Kannst du denn gar nichts anders sagen? | Hoor je dat? Dit is de grootste pech, ze kan niets anders zeggen dan "miauw, miauw". Nu heb ik een kat als vrouw. Dit wordt een gesprek waar je van wegloopt. Kun je niets anders zeggen? | ||
| Lubanara | Miau! Miau! | Miauw! Miauw! | ||
| Lubano | Miau? Du verrätst gewiß keinen Menschen mehr in der Welt. | Miauw? Je zult toch zeker niemand anders ter wereld verraden? | ||
| Was ist denn das? | Wat is dat? | |||
| Nadir | Meine Stunde schläft, ich muß fort. | Ik slaap. Ik moet gaan. | ||
| Lubano | Wenn´s zum Speisen geht, komm ich auch gleich mit. | Als het tijd is om te eten, ga ik mee. | ||
| Nadir | Lubano! Du wirst mich begleiten, aber nicht zum Essen. | Lubano! Je gaat met me mee, maar niet naar het diner. | ||
| Lubano | Schade, aber ich begleite dich trotzdem, versteht sich von selbst! | Jammer, maar ik ga natuurlijk wel met je mee! | ||
| Nadir | Wirst nie von meiner seite dich mehr trennen? | Zal je nooit meer van mijn zijde wijken? | ||
| Lubano | Nie, es müsse denn ein neuer Sturm - | Nooit, tenzij er een nieuwe storm is - | ||
| Nadir | Sei es, dann sterben wir Hand in Hand als freunde! Komm, Eutifronte wartet unser. | Als het zo is, dan sterven we hand in hand als vrienden! Kom, Eutifronte wacht op ons. | ||
| Lubano | Wrd der uns bewirten? Ich sterbe vor Hunger. | Zou hij ons vermaken? Ik sterf van de honger. | ||
| Nadir | Unfehlbar. | Onfeilbaar. | ||
| Lubano | Das wird eine zeure Zeche werden. - Hast du auch so einen furchtbaren Hunger? | Dat wordt een flinke rekening. - Heb jij ook zo'n enorme honger? | ||
| Lubanara | Miau! | Miauw! | ||
| Lubano | Glaub dir´s, kannst ja Mäuse gangen. | Geloof me, muizen kunnen weg. | ||
| Schack | N° 17 Astromonte stirbt durch uns | Chor der Geister | Astromonte stirbt durch uns, | Astromonte sterft vanwege ons, |
| Eutifronte siege, und stürze seinen Feind! | Eutifronte wint en verslaat zijn vijand! | |||
| 2. Strophe | In finstrer Höhle sey das Mordschwerdt | In een donkere grot ligt het moorddadige zwaard | ||
| Auf Astromonte tödtlich gezückt, | Dodelijk getekend op Astromonte, | |||
| 3. Strophe | Heulend soll er dann sich selbst verwünschen, | Dan zou hij zichzelf moeten vervloeken en huilen, | ||
| Sein letzter Hauch sey Tod und Pein, | Zijn laatste adem is dood en pijn, | |||
| 4. Strophe | Giftige Flammen sprühen aus der Hölle schnell empor, | Giftige vlammen schieten snel uit de hel, | ||
| 5. Strophe | Jauchzet ihr Geister in finstern Klüften dumpf hinab. | Schreeuw dof, jullie geesten, in de donkere kloven. | ||
| Astromonte falle durch uns; | Astromonte valt door ons heen; | |||
| Ruft Sieg dem Jüngling! | Geef de jeugd de overwinning! | |||
| Und Eutifronte sey Herrscher, sey unser Gott! | En Eutifronte zij heerser, zij onze God! | |||
| Eutifronte | Hier Nadir! Nimm dies Schwert! Rette Nadine. Räche mich, räche dich selbst. Warum so betäubt? Du wirst doch deinen Schwur nicht brechen? | Hier, Nadir! Neem dit zwaard!Red Nadine. Wreek mij, wreek jezelf. Waarom zo verdoofd? Je zult je gelofte toch niet breken? | ||
| Nadir | Gib! Aber weh dir, wenn ich Nadine nicht erhalte. | Geef! Maar wee jou als ik Nadine niet ontvang. | ||
| Eutifronte | Nadine ist dein. Kommt, ich will dich vor Astromontes Palast führen. Sieh da hinein, Jüngling! Diesen hohen Fellsen, wenn er dir auch unüberwindbar sscheint, wirst du in einer Minute kraft meiner Kunst leicht übersteigen. Wenn du in der Mitte des Felsens dich befindest, werden turmhohe Feuerflammen gegen dich auflodern, es werden sich Abgründe vor und hinter dir öffnen. Aber scheue keine Gefahr, wandle deinen Weg mächtig und tapfer. Auch werden Krieger versuchen, dich aufzuhalten. Scheu keinen. Mit dem Schwert in der Hand wirst du allen trotzen. Und sieh hier, Nadir, ich vertraue dir noch das Kostbarste an, was ich habe, den Zauberpfeil des Todes. In deinen Händen hat er tödliche Wirkung, alles um dich her kannst du damit zur Erde strecken, sogar den Zaubervogell Astromontes. Hier, nimm ihn, er ist dein. Aber sei standhaft und tapfer! Ich werde dich aller Orten ungesehen begleiten. Sollst du aber nur mit einem Schritt oder Gedanken weichen, was meiner Rache entgegen wäre, so verlierst du nicht nur Nadinen auf ewig, sondern auch dein Tod wird unvermeidlich sein! | Nadine is van jou. Kom, ik zal je naar Astromonte's paleis leiden. Kijk naar binnen, jongeman! Deze hoge rots, zelfs als hij onoverkomelijk lijkt, zul je er dankzij mijn vaardigheid in een minuut gemakkelijk overheen klimmen. Wanneer je het midden van de rots bereikt, zullen torenhoge vlammen tegen je oplaaien en zullen er kloven voor en achter je ontstaan. Maar vrees geen gevaar; bewandel je pad machtig en dapper. Krijgers zullen ook proberen je tegen te houden. Vrees niemand. Met het zwaard in de hand zul je alles trotseren. En kijk hier, Nadir, ik vertrouw je toe wat ik het kostbaarste bezit: de magische pijl des doods. In jouw handen heeft hij dodelijke kracht; je kunt er alles om je heen mee neerslaan, zelfs Astromonte's magische vogel. Hier, neem hem, hij is van jou. Maar wees standvastig en dapper! Ik zal je overal ongezien vergezellen. Maar als je ook maar een enkele stap of gedachte zou afwijken, die in strijd zou zijn met mijn wraak, dan zou je niet alleen Nadine voor altijd verliezen, maar zou je dood ook onvermijdelijk zijn! | ||
| Lubano | Er ist schon wieder unten in der schwarzen Residenz. He! Herr Bergknapp. | Hij is weer terug in de Zwarte Residentie. Hé! Meneer Bergknapp. | ||
| Nadir | O lass ihn. Was verlangst du denn von ihm? | Oh, laat hem met rust. Wat wil je van hem? | ||
| Lubano | Ich muß ihn ja fragen, wann er mir meine Hauskatz wieder schickt? | Ik moet hem vragen wanneer hij mijn kat terugstuurt. | ||
| Nadir | ||||
| Lubano | Du Nadir, was ist denn das? | Hé Nadir, wat is dat? | ||
| Nadir | O Freund, der Gesang verrät mir den Aufenthalt meiner Nadine. - Nadine! Wo bist du? | O vriendin, het lied onthult mij waar mijn Nadine is. - Nadine! Waar ben je? | ||
| Ach, der Gesang kommt hierher. | Oh, hier komt het gezang. | |||
| Nadine, ich komm! | Nadine, ik kom eraan! | |||
| Lubano | Und ich geh meine Katze suchen | En ik ga op zoek naar mijn kat | ||
| Nadir | Nadine! Nadine! Umsonst. Kein Laut mehr. Welch prächtiger Palast. Unfehlbar, Astromontes Aufenthalt. - Soll ich´s wagen, hineinzugehen? Warum nicht? Noch ist mein Herz von Laster frei, noch klebt kein Mord an mir. Astromonte, ich will nur Nadinen wieder, sonst nichts, nur Nadine gib mir wieder, dann schwör ich dir, weder Zauberschwert noch tödlichen Pfeil gegen dich zu kehren. Sieh! Ich lege es sogar von mir, und verhöhnee Eutifrontes bse Zauberkünste auf immer. Nadine! Nadine! | Nadine! Nadine! Tevergeefs. Geen geluid. Wat een prachtig paleis. Astromontes verblijfplaats is onmiskenbaar. Zou ik het wagen om binnen te gaan? Waarom niet? Mijn hart is nog steeds vrij van ondeugd, er kleeft nog geen moord aan me. Astromonte, ik wil alleen Nadine terug, niets anders. Geef me gewoon Nadine terug, en dan zweer ik dat ik nooit meer een magisch zwaard of dodelijke pijl tegen je zal gebruiken. Kijk! Ik leg het zelfs terzijde en bespot Eutifrontes kwade tovenarij voor altijd. Nadine! Nadine! | ||
| N° 18 Die Lieb ist wohl ein närrisch Ding! | Lubano | Die Lieb ist wohl ein närrisch Ding! | Liefde is dwaas! | |
| doch ihre Macht ist nicht gering, | maar hun macht is niet klein, | |||
| Sie macht so weh, sie macht so wohl, | Het doet zo'n pijn, het geeft je zo'n goed gevoel, | |||
| Ich weiß nicht wie ichs nennen soll? | Ik weet niet hoe ik het moet noemen? | |||
| Als mich das Ding so hübsch gepackt, | Toen het ding mij zo mooi te pakken kreeg, | |||
| Und Kopf und Herz mir weg gezwackt, | En mijn hoofd en hart werden weggerukt, | |||
| Da krappelts hier, da krappelts da, | Hier zit een scheur, daar zit een scheur, | |||
| Ich wußte nicht, wie mir geschah. | Ik wist niet wat er met mij gebeurde. | |||
| Schikaneder | N° 19 Mein einziger liebster Nadir! | Nadine | Mein einziger liebster Nadir! | Mijn enige favoriet is Nadir! |
| Wo bist du? Nadine ruft dir. | Waar ben je? Nadine roept je. | |||
| Ihr Jünglinge liebt nicht wie wir - | Jullie jongemannen hebben niet dezelfde liefde als wij - | |||
| Sonst wäre Nadir schon bey mir. | Anders was Nadir al bij mij geweest. | |||
| Vergessen, verlassen bin ich! | Ik ben vergeten, verlaten! | |||
| Mir ahndet, das Grab nahet sich. | Ik voel dat het graf nadert. | |||
| Ihr Götter hört Nadinens Flehen, | O goden, hoor Nadine's smeekbede, | |||
| Noch einmal laßt Nadir mich sehen. | Laat Nadir mij nog eens zien. | |||
| Bin einsam, verlassen von Dir [Strophe: Rüdiger Lotter] | Ik ben eenzaam, door jou verlaten [Vers: Rüdiger Lotter] | |||
| Mein einziger, liebster Nadir! | Mijn enige, allerliefste Nadir! | |||
| Hast verloren dich in dem Gewirr | Je bent jezelf kwijtgeraakt in de verwarring | |||
| Sonst wärest du schon bei mir. | Anders was je al bij mij geweest. | |||
| Von Wolken umgeben bin ich | Ik ben omringd door wolken | |||
| Als Opfer nahm Astromonte mich | Als slachtoffer nam Astromonte mij mee | |||
| Ihr Götter, hört Nadinens Flehen, | O goden, hoor Nadine's smeekbede, | |||
| noch einmal, laßt Nadir mich sehen. | Laat Nadir mij nog een keer zien. | |||
| Lubano | Mizl, Mizl, Mauz. Da ist alles umsonst. Die hat der Teufel schon wieder in seinen Klauen. Jetzt geh ich nimmer weiter, müd' bin ich, hungrig und durstig bin ich. Jetzt wollt ich schon selbst eine Katze sein, so könnt ich mir doch ein paar Mäuse fangen. Still Lubano! Aus dem Spaß könnte ernst werden. Jetzt will ich nur sehen, ob ich denn gar kein Haus fnde, wo ich anklopfen darf. Was seh ich, welch prächtiges Gebäude. Das nenn ich mir ein Haus, das ist um zweimal mehr wert als das meine. Ob da nicht etwa gar Herr Astromonte wohnt! Der sollt da sein.Ich wollt ihn so lange bitten, bis er dem bösen Eutifronte meine Lubanara wieder abjagt. Ich hab in meinem Leben keinen schlechtern und boshaftern Kerl gefunden, als Eutifronte ist. Ich sollt' Astromontes Macht haben, ich verwandelte ihn gleich in einen alten Raubbären. | Mizl, Mizl, Mauz.Het is allemaal tevergeefs. De duivel heeft haar weer in zijn klauwen. Nu ga ik niet verder; ik ben moe, hongerig en dorstig. Ik wou dat ik zelf een kat was, zodat ik een paar muizen kon vangen. Stil, Lubano! Deze grap zou wel eens serieus kunnen worden. Nu wil ik alleen nog maar kijken of ik een huis kan vinden waar ik kan aankloppen. Wat een prachtig gebouw zie ik! Ik noem het een huis; het is twee keer zoveel waard als het mijne. Ik vraag me af of meneer Astromonte daar woont! Hij hoort daar te zijn. Ik zal hem smeken tot hij mijn Lubanara terug steelt van de gemene Eutifronte. Ik heb nog nooit in mijn leven een slechtere of gemenere kerel ontmoet dan Eutifronte. Als ik Astromontes krachten had, zou ik hem in een oude beer veranderen. | ||
| O weh! Da ist er. Das heißt, wenn ich ihn nicht so leb hätte. Aber man ann ihm nicht Feind sein, weil er gar so ein lustiger Herr ist. | jee! Daar is hij. Tenminste, als ik niet zoveel van hem had gehouden. Maar je kunt zijn vijand niet zijn, want hij is zo'n vrolijke man. | |||
| Dem Himmel sei Dank, er geht schon wieder, diesmal. Wenn ich keine guten Augen gehabt hätte, der würd' mir´s gegeben haben. Wenn ich den Kerl nur in Grund und Boden verfluchen könnte. | Godzijdank is hij deze keer weer weg. Als ik geen goed zicht had gehad, had hij het me gegeven. Kon ik die kerel maar doodvervloeken. | |||
| O weh, da ist er schon wieder. Ich weiß nicht, warum die Leute immer über deen guten Eutifronte schimpfen, und ich find ar ncihts Böses an ihm, und wenn er mir mein Weib wieder gibt, so bin ich imstand, und rauf' mich für ihn herum. | O jee, daar is hij weer. Ik snap niet waarom mensen altijd maar klagen over die goede oude Eutifronte, en ik vind hem helemaal niet erg. Als hij me mijn vrouw teruggeeft, kan ik voor hem vechten. | |||
| Jetzt red ich kein Wort mehr. | Nu zal ik geen woord meer zeggen. | |||
| Mozart | N° 20a Finale II Miau Miau | Lubana | Miau! Miau! | Miauw! Miauw! |
| Lubano | Hör ich nicht eine Katze schreyn? | Hoor ik daar niet een kat schreeuwen? | ||
| Das wird gewiß mein Weibchen seyn. | Dat zal vast mijn vrouw zijn. | |||
| Wo bist du lieber Schatz? | Waar ben je, lieve schat? | |||
| Lubana | Miau! | Miauw! | ||
| Lubano | Ach, ach, mein Weib ist noch eine Katz. | Oh, oh, mijn vrouw is nog steeds een kat. | ||
| NN | N° 20b Finale II - Fühl meine Macht du Bösewicht! | Eutifronte | Fühl' meine Macht, du Bösewicht! | Voel mijn kracht, jij schurk! |
| Lubano | O weh! o weh! der Boden bricht. | O jee! O jee! De grond breekt. | ||
| NN | N° 20c Finale II - O Astromonte höre mich | Nadir | O Astromonte höre mich! | O Astromonte, hoor mij! |
| Und schenke mir Nadinen wieder! | En geef mij Nadinen terug! | |||
| Sonst reiß ich deinen Wohnsitz nieder! | Anders sloop ik je woning! | |||
| Und mache ihn der Erde gleich. | En maak hem als de aarde. | |||
| Zum letztenmal beschwör ich dich. | Voor de laatste keer smeek ik u. | |||
| Syrenenvogel! Singst du schon wieder? | Syrenvogel! Zing je weer? | |||
| Ha! Fahr hinab ins Höllenreich! | Ha! Ga naar de hel! | |||
| Nadine | Weh mir! O Nadir! | Wee mij! O Nadir! | ||
| Dein Pfeil traf mich. | Jouw pijl raakte mij. | |||
| Nadir, Nadine stirbt durch dich. | Nadir, Nadine sterft door jou. | |||
| Astromonte | Wozu verleitet dich dein Schmerz? | Waartoe brengt uw pijn u? | ||
| Der Pfeil ging durch Nardinenz Herz. | De pijl ging dwars door het hart van Nardinenz. | |||
| Chor | Ihr Götter steht dem Armen bey! | O goden, help de armen! | ||
| Nadir that es aus Raserey. | Nadir deed het uit woede. | |||
| Nadir | Nadine starb von mir? | Is Nadine gestorven door mijn schuld? | ||
| Ihr Götter! Wehe! wehe mir! | Jullie goden! Wee! Wee mij! | |||
| NN | N° 20d Finale II - Jüngling! Nadine ist todt! | Chor | Jüngling! Nadine ist todt! | Jongeman! Nadine is dood! |
| Donner brüllet! Stürme brauset! | De donder buldert! De stormen bulderen! | |||
| Heulet Himmel, Erd und Meer! | Huil hemel, aarde en zee! | |||
| Klaget Sterbliche und Götter! | Weeklaag, stervelingen en goden! | |||
| Seht, Nadine ist nicht mehr. | Kijk, Nadine is niet meer. | |||
| Nadir | Ich wars, der sie morden konnte, | Ik was degene die haar kon vermoorden, | ||
| Fluch, ew'ger Fluch dir Eutifronte! | Vervloekt, eeuwige vervloeking voor jou Eutifronte! | |||
| Mozart | N° 20e Finale II - Fort armer Jüngling, eil von hier | Genius | Fort armer Jüngling, eil von hier, | Weg, arme jongeman, haast je hier weg, |
| Eh' die Verzweiflung dich umschließt. | Voordat de wanhoop je overvalt. | |||
| Nadir | O laß mich an den heil'gen Ort | O laat mij naar de heilige plaats gaan | ||
| Ich sterbe, wo Nadine ist. | Ik sterf waar Nadine is. | |||
| Genius | O folge meinem Rath, und fliehe diesen Ort, | Volg mijn advies op en vlucht van deze plek, | ||
| Ich weiß du wirst mir danken, komm eile mit mir fort. | Ik weet dat je mij dankbaar zult zijn, ga snel met mij mee. | |||
| Nadir | Einst wirst du mir/dir es danken | Op een dag zul je mij/jou bedanken | ||
| komm/ich eile mit mir/dir fort. | kom/ik ga snel met mij/jou mee. | |||
| NN | N° 20f Finale II - O schwarzer Teufel, laß mich heraus | Lubano | O schwarzer Teufel, laß mich heraus. | O zwarte duivel, laat mij eruit. |
| Eutifronte | Nein, nein, du stirbst in diesem Haus. | Nee, nee, je gaat dood in dit huis. | ||
| Verwegner! Du fluchtest mir, | Waaghals! Je hebt me vervloekt, | |||
| Drum räch' ich mich jetzt an dir. | Nu neem ik wraak op jou. | |||
| Nadir, dein Freund ermorde dich. | Nadir, je vriend vermoordt je. | |||
| Lubano | O schwarzer Kerl, Barmherzigkeit! | Oh zwarte kerel, genade! | ||
| Der Teufel hat ihn wieder fort. | De duivel heeft hem weer meegenomen. | |||
| Den Ehstand trift man weit und breit | Het huwelijk is overal te vinden | |||
| In allen Ecken der Erde nicht an; | Niet in alle hoeken van de aarde; | |||
| Das Weib eine Katze, ein Gimpel der Mann. | De vrouw is een kat, de man is een goudvink. | |||
| NN | N° 20g Finale II - Hier wird dir bald dein Schicksal helle | Genius | Hier wird dir bald dein Schicksal helle. | Hier zal uw lot spoedig duidelijk worden. |
| Nadir | Verdammtes Blendwerk! Fahr zur Hölle! | Verdomde misleiding! Loop naar de hel! | ||
| Lubano | Nadir ich bitte dich, sei doch gescheid, | Nadir, ik smeek je, wees wijs, | ||
| Ich bin Lubano, thu mir kein Leid. | Ik ben Lubano, doe mij geen pijn. | |||
| Nadir | Du blendest Höllengeist mich noch einmal, | Je verblindt mij opnieuw, helse geest, | ||
| Stirb durch dein eigen Schwerdt mit Höllenqual. | Sterf door je eigen zwaard en ervaar helse pijn. | |||
| Lubano | O weh! O weh! | O jee! O jee! | ||
| NN | N° 20h Finale II - Nadir, ermord' erst diesen hier | Astromonte | Nadir, ermord' erst diesen hier. | Nadir, vermoord deze eerst. |
| Nadir | Ihr Götter, wie geschiehet mir? | O goden, wat gebeurt er met mij? | ||
| Astromonte | Denk an Nadine, faße dich! | Denk aan Nadine, herpak jezelf! | ||
| Nadir | Grausamer! Woran mahnst du mich? | Wreedaard! Waar waarschuw je me voor? | ||
| Ermorde mich, so endet sich mein Leiden. | Als je mij vermoordt, zal mijn lijden eindigen. | |||
| Astromonte | Wenn du bereust, so harren dein noch Freuden, | Als je berouw toont, wacht je nog steeds vreugde, | ||
| Gibt’s du mir Eutifrontens Schwerdt, | Geef mij het zwaard van Eutifronten, | |||
| So sey der Vogel dir verehrt. | Moge de vogel daarom door jou geëerd worden. | |||
| Nadir | Hinweg! Er raubte mir Nadinen. | Weg! Hij heeft Nadine van me afgepakt. | ||
| Astromonte | Er bringt dir, was er nahm, Nadinen. | Hij brengt je wat hij heeft afgenomen, Nadinen. | ||
| Nadir | Was? Er gibt mir Nadinen wieder? | Wat? Geeft hij mij Nadinen terug? | ||
| Astromonte | Nadinen- Sadik - alles wieder, | Nadinen- Sadik - alles opnieuw, | ||
| Führt dir den wahren Vater zu; | Brengt u de ware Vader; | |||
| Denn Astromontens Sohn bist du. | Want jij bent de zoon van Astromonten. | |||
| Dich in der Wiege zu ersticken, | Om je in de wieg te laten stikken, | |||
| Versuchte Eutifronte - | Poging tot Eutifronte - | |||
| Gerührt von der Unschuld Blicken | Geraakt door de onschuld van de ogen | |||
| Vertrauten seine Mordgesellen | Vertrouwden zijn moorddadige medeplichtigen | |||
| Dich in der Wiege denen Wellen - | Jij in de wieg van de golven - | |||
| Das Übrige weißt du aus Sadiks Munde. | De rest weet je uit de mond van Sadik. | |||
| Eutifronte | O Höll und Tod! Der Bube lebt! | O hel en dood! De jongen leeft! | ||
| Und trotzte meiner Macht, vor der die Erde bebt. | En zij tartten mijn macht, waarvoor de aarde beeft. | |||
| Nadir | Sag mir, woher weißt du es dann? | Vertel eens, hoe weet je dat dan? | ||
| Wer bist du guter alter Mann? | Wie ben jij, goede oude man? | |||
| Astromonte | Ich bin dein erster Freund. | Ik ben je eerste vriend. | ||
| Eutifronte und Geister | Glaubs nicht, er ist dein Feind! | Geloof het niet, hij is je vijand! | ||
| Astromonte | Gieb mir dieses Schwerdt, so lohnet dich der Sieg. | Geef mij dit zwaard, en de overwinning zal je belonen. | ||
| Eutifronte und Geister | Du bist verlohren! Eutifronte strafet dich. | Je bent verdwaald! Eutifronte straft je. | ||
| Nadir | Du bist mein Freund? | Ben jij mijn vriend? | ||
| Da! Es sei dein. | Daar! Het is van jou. | |||
| Astromonte | Da! Es sei dein. | Daar! Het is van jou. | ||
| NN | N° 20i Finale II - Nadir! Nadir! Der Sieg ist dein! | Genius | Nadir! Nadir! Der Sieg ist dein! | Nadir! Nadir! De overwinning is aan jou! |
| Eutifronte und Geister | O weh! uns drücket Höllenpein! | O wee! De kwellingen van de hel drukken op ons! | ||
| Genius | Sieh! Hier ist der Stein der Weisen, | Kijk! Hier is de steen der wijzen, | ||
| Er ist euer Schutzgott, euer Vater. | Hij is jouw beschermgod, jouw vader. | |||
| Astromonte | In meine Arme, liebster Sohn. | In mijn armen, liefste zoon. | ||
| Nadir | Ach bester Vater, welch ein Lohn! - | Oh allerliefste vader, wat een beloning! | ||
| Nadine, dein Jüngling schließt dich an sich! | Nadine, je jongeman omhelst je! | |||
| Nadine | Nadir dein Mädchen schließt dich an sich! | Nadir, jouw meisje omhelst je! | ||
| Übrige | Und deine Freunde lieben dich. | En je vrienden houden van je. | ||
| Nadine | Wo bin ich? | Waar ben ik? | ||
| Alle | In den Armen deiner Freunde. | In de armen van je vrienden. | ||
| Nadir | O mein Vater! | O mijn vader! | ||
| Astromonte, Sadik | O meine Kinder! | Oh mijn kinderen! | ||
| Lubano, Lubanara | Du bist/ich bin keine Katze mehr, | Jij bent/ik ben niet langer een kat, | ||
| Und ich bin/du bist kein Vogel mehr. | En ik ben/jij bent niet langer een vogel. | |||
| Nadine | Nadir! Nadir! Der Sieg ist dein! | Nadir! Nadir! De overwinning is aan jou! | ||
| Nadir | Nadine! | Nadine! | ||
| Alle | Freude spricht aus unsrer Miene! | Vreugde spreekt van ons gezicht! | ||
| Eutifronte | Fluch euch! Fluch dir! O Astromonte! | Vervloekt u! Vervloekt u! O Astromonte! | ||
| Astromonte | Geh, beßre dich erst Eutifronte, | Ga, verbeter jezelf eerst, Eutifronte, | ||
| Bis dahin meide dieses Land. | Vermijd dit land tot die tijd. | |||
| Eutifronte und Geister | Weh mir/uns wir sind verlohren! | Wee mij/ons, wij zijn verloren! | ||
| Sie leben, sie trotzen unsrer Macht. | Ze leven, ze trotseren onze macht. | |||
| Hinab, hinab zur Höllennacht. | Naar beneden, naar beneden, naar de helse nacht. | |||
| Schack | N° 20k Finale II - Herr Astromonte! Wir danken euch | Lubano, Lubana | Herr Astromonte! Wir danken euch | Meneer Astromonte! Wij danken u. |
| Für euren Schutz! | Voor uw bescherming! | |||
| Hätt' ihr uns nicht befreyt, | Als je ons niet had bevrijd, | |||
| Wär sie/ich noch eine Katz. | Als ik/zij nog maar een kat was. | |||
| Die Katze war zuvor. | De kat was er eerder. | |||
| Chor | Nun lasset uns alle mit fröhlichem Munde | Laten we nu allemaal met een vrolijke mond | ||
| Weil wir so glücklich uns sehn. | Omdat we elkaar zo gelukkig zien. | |||
| Nadir und Nadine zum ehelichen Bunde | Nadir en Nadine over hun huwelijk | |||
| Den Schutz Astromontens erflehn. | Smeek om Astromontens bescherming. | |||
| Kommt laßt uns den Göttern ein Opferfest weihen | Kom, laten we een offerfeest aan de goden wijden | |||
| Und jährlich dies freudige Opfer erneuen. | En vernieuw dit vreugdevolle offer ieder jaar. | |||
| E n d e |